۱۵۱۵ بار دیگر ما به قِصّه آمدیم ما از آن قِصّه بُرون خود کِی شُدیم؟ ۱۵۱۶ گَر به جَهْل آییم، آن زندانِ اوست وَرْ به عِلْم آییم، آن ایوانِ اوست ۱۵۱۷ وَرْ به خواب آییم، مَستانِ وِیْ‌ایم وَرْ به بیداری، به دَستانِ وِیْ‌ایم ۱۵۱۸ وَرْ بِگِرییم، ابرِ پُر زَرْقِ وِیْ‌ایم وَرْ بِخَندیم، آن زمانْ […]

  ۱۵۳۸ آن رَسولْ از خود بِشُد زین یک دو جام نی رسالت یاد مانْدَش، نی پیام ۱۵۳۹ والِهْ اَنْدَر قُدرتِ اللّه شُد آن رَسول این‌جا رَسید و شاه شُد ۱۵۴۰ سَیْلْ چون آمد به دریا، بَحْر گشت دانه چون آمد به مَزْرَع گشت کَشت ۱۵۴۱ چون تَعَلُّق یافت نان با بوالْبَشَر نانِ مُرده زنده […]

#دکلمه_مثنوی ۱۵۸۴ قِصۀ طوطیِّ جانْ زین سان بُوَد کو کسی کو مَحْرمِ مُرغان بُوَد؟ ۱۵۸۵ کو یکی مُرغی، ضَعیفی، بی‌گُناه وَنْدَرونِ او سُلَیمانْ با سپاه؟ ۱۵۸۶ چون بِنالَد زارْ بی‌شُکر و گِلِه اُفْتَد اَنْدَر هفت گَردونْ غُلْغُله ۱۵۸۷ هر دَمَش صد نامه، صد پیک از خدا یا رَبی زو، شَصْت لَبَّیک از خدا ۱۵۸۸ زَلَّتِ […]

  ۱۶۱۲ صاحِبِ دل را ندارد آن زیان گَر خورَد او زَهرِ قاتل را عِیان ۱۶۱۳ زان که صِحَّت یافت و از پَرهیز رَست طالِبِ مِسْکین میانِ تَب در است ۱۶۱۴ گفت پیغامبر که ای طالِب جِری هان مَکُن با هیچ مَطْلوبی مِری ۱۶۱۵ در تو نِمْرودی‌ست، آتش دَر، مَرو رفت خواهی؟ اَوَّل ابراهیم شو […]

  ۱۶۵۸  کرد بازرگانْ تِجارت را تمام باز آمد سویِ مَنْزِلْ دوستْ کام ۱۶۵۹ هر غُلامی را بیاوَرْد اَرْمَغان هر کَنیزک را بِبَخشید او نِشان ۱۶۶۰ گفت طوطی اَرْمغانِ بَنده کو؟ آنچه دیدی، وانچه گُفتی بازگو ۱۶۶۱ گفت نه، مَن خود پَشیمانَم ازان دستِ خود خایان و اَنْگُشتانْ گَزان ۱۶۶۲ من چرا پیغامِ خامی از […]

  ۱۷۷۲ جُمله عالَم زان غَیور آمد که حَق بُرد در غَیرتْ بَرین عالَم سَبَق ۱۷۷۳ او چو جان است و جهانْ چون کالْبَد کالْبَد از جان پَذیرد نیک و بَد ۱۷۷۴ هرکِه مِحْرابِ نمازش گشت عَیْن سویِ ایمان رَفتنَش می‌دان تو شَیْن ۱۷۷۵ هرکِه شُد مَر شاه را او جامه‌دار هست خُسران بَهرِ شاهَش […]

  ۱۸۳۴ بَعد از آنَش از قَفَص بیرون فَکَند طوطیَک پَرّید تا شاخِ بُلند ۱۸۳۵ طوطیِ مُرده چُنان پَرواز کرد کآفتابْ از چَرخْ تُرکی‌تاز کرد ۱۸۳۶ خواجه حیران گشت اَنْدَر کارِ مُرغ بی‌خَبَر ناگَهْ بِدید اسرارِ مُرغ ۱۸۳۷ رویْ بالا کرد و گفت ای عَنْدَلیب از بَیانِ حالِ خودْمان دِهْ نَصیب ۱۸۳۸ او چه کرد […]

  ۱۸۵۸ تَنْ قَفَص شَکل است، تَن شُد خارِ جان در فَریبِ داخِلان و خارجان ۱۸۵۹ اینْش گوید من شَوَم هم رازِ تو وانْش گوید نی، مَنَم اَنْبازِ تو ۱۸۶۰ اینْش گوید نیست چون تو در وجود  در جَمال و فَضْل و در اِحْسان و جود ۱۸۶۱ آنْش گوید هر دو عالَم آنِ توست جُمله […]

  ۱۹۲۲ آن شَنیدَسْتی که در عَهْدِ عُمَر بود چَنگی مُطربی با کَرّ و فَر؟ ۱۹۲۳ بُلبُل از آوازِ او بی‌خَود شُدی یک طَرَب زآوازِ خوبَشْ صد شُدی ۱۹۲۴ مَجْلِس و مَجْمَع دَمَش آراستی وَزْ نَوایِ او قیامَتْ خاستی ۱۹۲۵ هَمچو اِسْرافیلْ کآوازَش به فَن مُردگان را جان دَرآرَد در بَدَن ۱۹۲۶ یا رَسیلی بود […]

  ۲۰۲۲ مُصْطفی روزی به گورستان بِرَفت   با جنازه‌یْ مَردی از یارانْ بِرَفت ۲۰۲۳ خاک را در گورِ او آکَنْده کرد   زیرِ خاک آن دانه‌اَش را زنده کرد ۲۰۲۴ این درختانَند هَمچونْ خاکیان   دست‌ها بَرکرده‌اند از خاکْدان ۲۰۲۵ سویِ خَلْقان صد اِشارَت می‌کُنند   وان کِه گوشَسْتَش عِبارَت می‌کُنند ۲۰۲۶ با زبانِ […]

  ۲۰۵۶ گفت پیغامبر زِ سَرمایِ بهار تَن مَپوشانید یاران زینهار ۲۰۵۷ زان که با جانِ شما آن می‌کُند کان بهاران با درختان می‌کُند ۲۰۵۸ لیک بُگْریزید از سَردِ خَزان کان کُند، کو کرد با باغ و رَزان ۲۰۵۹ راویان این را به ظاهِر بُرده‌اند هم بر آن صورت قَناعَت کرده‌اند ۲۰۶۰ بی‌خَبَر بودند از […]

  ۲۰۸۲ مُطربی کَزْ وِیْ جهان شُد پُر طَرَب   رُسته زآوازش خیالاتِ عَجَب ۲۰۸۳ از نَوایَش مُرغِ دلْ پَرّان شُدی   وَزْ صَدایَش هوشِ جانْ حیران شُدی ۲۰۸۴ چون بَرآمَد روزگار و پیر شُد   بازِ جانْش از عَجْز پَشِّه‌گیر شُد ۲۰۸۵ پُشتِ او خَم گشت هَمچون پُشتِ خُم   ابروان بر چَشمْ هَمچون […]

  ۲۱۱۴ آن زمانْ حَق بر عُمر خوابی گُماشت تا که خویش از خواب نَتْوانِسْت داشت ۲۱۱۵ در عَجَب اُفتاد کین مَعْهود نیست این زِ غَیب اُفتاد، بی‌مَقصود نیست ۲۱۱۶ سَر نَهاد و خواب بُردَش، خواب دید کامَدَش از حَق نِدا، جانَش شَنید ۲۱۱۷ آن نِدایی کَاصْلِ هر بانگ و نَواست خود نِدا آن است […]

  ۲۱۲۳ اُسْتُنِ حَنّانه از هَجْرِ رَسول ناله می‌زد، هَمچو اَرْبابِ عُقول ۲۱۲۴ گفت پیغامبر چه خواهی ای سُتون؟ گفت جانم از فِراقَت گشت خون ۲۱۲۵ مَسْنَدَت من بودم، از من تاختی بر سَرِ مِنْبَر تو مَسْنَد ساختی ۲۱۲۶ گفت خواهی که تو را نَخْلی کُنند؟ شرقی و غربی زِ تو میوه چِنَند؟ ۲۱۲۷ یا […]

  ۲۱۶۴ سنگ‌ها اَنْدرِ کَفِ بوجَهْل بود گفت ای اَحمَد بگو این چیست زود؟ ۲۱۶۵ گَر رَسولی، چیست در مُشتَم نَهان؟ چون خَبَر داری زِ رازِ آسْمان ۲۱۶۶ گفت چون خواهی؟ بگویم آن چه‌هاست یا بگویند آن که ما حَقّیم و راست؟ ۲۱۶۷ گفت بوجَهْل این دُوُم نادِرتَر است گفت آری، حَق از آن قادرتَر […]

  ۲۱۷۱ باز گَرد و حالِ مُطْرب گوش‌دار زان که عاجز گشت مُطرب زِانْتِظار ۲۱۷۲ بانگ آمد مَر عُمَر را کِی عُمَر بَندۀ ما را زِ حاجَتْ بازْخَر ۲۱۷۳ بَنده‌یی داریم خاص و مُحْتَرم سویِ گورستانْ تو رَنْجه کُن قَدَم ۲۱۷۴ ای عُمَر بَر جِه زِ بَیْتُ اَلْمالِ عام هفتصد دینار دَر کَفْ نِهْ تمام […]

  ۲۲۰۹ پس عُمَر گُفتَش که این زاریِّ تو هست هم آثارِ هُشیاریِ تو ۲۲۱۰ راهِ فانی گشته، راهی دیگر است زان که هُشیاری گناهی دیگر است ۲۲۱۱ هست هُشیاری زِ یادِ ما مَضی ماضی و مُسْتَقبَلَت پَرده‌یْ خدا ۲۲۱۲ آتش اَنْدر زَن به هر دو، تا به کِی پُر گِرِه باشی ازین هر دو […]

  ۲۲۳۳ گفت پیغامبر که دایمْ بَهرِ پَند   دو فرشته خوشْ مُنادی می‌کُنند ۲۲۳۴ کِی خدایا، مُنْفِقان را سیر دار   هر دِرَمْشان را عِوَض دِهْ صد هزار ۲۲۳۵ ای خدایا، مُمْسِکان را در جهان   تو مَدِه اِلّا زیانْ اَنْدر زیان ۲۲۳۶ ای بَسا اِمْساکْ کَزْ اِنفْاقْ بِهْ   مالِ حَق را جُز […]

  ۲۲۵۴ یک خَلیفه بود در اَیّامِ پیش کرده حاتِم را غُلامِ جودِ خویش ۲۲۵۵ رایَتِ اِکْرام و جود اَفْراشته فَقر و حاجَت از جهانْ بَرداشته ۲۲۵۶ بَحْر و دُرّ از بَخشِشَش صاف آمده دادِ او از قافْ تا قاف آمده ۲۲۵۷ در جهانِ خاکْ ابر و آب بود مَظْهَرِ بخشایشِ وَهّاب بود ۲۲۵۸ از […]