غزل ۱۱۱۹ مولانا
| ۱ | کَس بی‌کسی نَمانَد می‌دان تو این قَدَر | گَر با یکی نسازی آید یکی دِگَر | |
| ۲ | زین خانه گَر رَوَم من و خانه تَهی کُنم | آید یکی دِگَر چو مَنی یا زِ من بَتَر | |
| ۳ | میراث مانده است جهان از هزار قرن | چون شُد به زیرِ خاکْ پدر شُد پسر پدر | |
| ۴ | تنها نه آدمی حَیَوان نیز همچُنین | وَرْ نی ندیدی تو در آفاقْ جانِوَر | |
| ۵ | شبْ آفتاب اگر بِرَوَد هم زِ بامِ چَرخ | بر جایِ آفتابْ سِتاره‌ست یا قَمَر | |
| ۶ | گر تَرکِ یک هُنر بِکُند مَرد طَبْعِ او | مشغولِ کارِ دیگر گشت و دِگَر هُنر | |
| ۷ | زیرا که بر دلِ همه خَلْقان مُوکِّلی‌ست | بی‌کارشان ندارد و بی‌یار و بی‌سَفَر |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!