غزل ۱۱۳۳ مولانا
۱ | نه در وَفات گُذارد نه در جَفا دِلْدار | نه مُنْکِرَت بِگُذارد نه بر سَرِ اِقْرار | |
۲ | به هر کجا که نَهی دل به قَهر بَرکَنَدَت | به هیچ جایْ مَنِه دلْ دلا و پا مَفَشار | |
۳ | به شبْ قَرار نَهی روزْ آن بِگَرداند | بگیر عِبْرَت از این اختلافِ لَیْل و نَهار | |
۴ | زِ جَهْلْ توبه و سوگند میتَنَد غافل | چه حیله دارد مَقْهور در کَفِ قَهّار؟ | |
۵ | بَرادرا سَر و کارِ تو با کِه افتادهست؟ | کَزوست بیسَر و پا گشته گُنبَدِ دَوّار | |
۶ | بَرادرا تو کجا خُفتهیی نمیدانی؟ | که بر سَرِ تو نشستهست اَفْعیِ بیدار | |
۷ | چه خوابهاست که میبینی ای دلِ مَغْرور؟ | چه دیگ بَهرِ تو پُختهست پیرِ خوانْ سَلّار | |
۸ | هزار تاجر بر بویِ سود شُد به سَفَر | بِبُرد دَمْدَمه حُکْمِ حَقْ زِ جانْش قَرار | |
۹ | چُنانْش کرد که در شهرها نمیگُنجید | مَلول شُد زِ بیابان و رَفت سویِ بِحار | |
۱۰ | رَوَد که گیرد مَرجانْ وَلیک بِدْهَد جان | که در کَمین بِنِشَستهست بر رَهَش جَرّار | |
۱۱ | دَوید در پِیِ آب و نَیافت غیرِ سَراب | دَوید در پِیِ نور و نَیافت اِلّا نار | |
۱۲ | قَضا گرفته دو گوششْ کَشان کَشان که بیا | چُنین کَشَند به سویِ جَوالْ گوشِ حِمار | |
۱۳ | بَتَر زِ گاویْ کین چَرخ را نمیبینی | که گَردنِ تو بِبَستهست از برایِ دَوار | |
۱۴ | دَرین دَوار طَبیبان همه گرفتارند | کَزین دَوار بُوَد مَستْ کَلّه بیمار | |
۱۵ | به بَرّ و بَحْر و به دشت و به کوه میکَشَدش | که تا کجاش دَرانَد به پَنجه شیر شکار | |
۱۶ | وَلیک عاشقِ حَق را چو بَردَرانَد شیر | هَلا دَریدنِ او را چو دیگران مَشُمار | |
۱۷ | دل و جِگَر چو نیابَد دَرونه تَنِ او | همان کسی که دَریدَش هَمو شود مِعْمار | |
۱۸ | چو در حَیاتِ خود او کُشته گشت در کَفِ عشق | به اَمرِ مُوتوا من قَبْلِ اَنْ تَمُوتُوا زار | |
۱۹ | که بیدل است و جِگَرخون عاشق است یَقین | شکار را نَدَرانید هیچ شیر دو بار | |
۲۰ | وَگَر دَرید به سَهْوَش بِدوزَدَش در حال | دَر او دَمَد دَم جان و بِگیرَدَش به کِنار | |
۲۱ | حَرام کرد خدا شَحْم و لَحْم عاشق را | که تا طَمَع نکُند در فَناش مَردمْ خوار | |
۲۲ | تو عشقْ نوش که تِریاقِ خاص فاروقیست | که زَهرْ زَهره ندارد که دَم زَنَد زِ ضِرار | |
۲۳ | سُخَن رَسید به عشق و هَمیجَهَد دلِ من | کجا جَهَد زِ چُنین زَخم بیمُحابا تار؟ | |
۲۴ | چو قُطْب مینَجَهَد از میانِ دورِ فَلَک | کجا جَهَد تو بگو نُقطه از چُنین پَرگار | |
۲۵ | خَموش باش که این هم کِشاکَشِ قَدَراست | تو را به شَعْر و به اَطْلَس مرا سویِ اَشْعار |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!