غزل ۱۱۳۶ مولانا
| ۱ | نِبِشته است خدا گِردِ چهره دِلْدار | خَطی که فَاعْتَبِرُوا مِنْهُ یا اُولی الاَبْصار | |
| ۲ | چو عشقْ مَردم خواراست مَردمی باید | که خویش لُقمه کُند پیشِ عشقِ مَردم خوار | |
| ۳ | تو لُقمه تُرُشی دیرْ دیر هَضْم شوی | ولی‌ست لُقمه شیرینِ نوشِ نوشْ گُوار | |
| ۴ | تو لُقمه‌یی بِشِکَن زان که آن دَهان تَنگ است | سه پیلْ هم نخورَد مَر تو را مگر به سه بار | |
| ۵ | به پیشِ حِرصِ تو خود پیلْ لُقمه‌یی باشد | تویی چو مُرغِ اَبابیلْ پیل کرده شکار | |
| ۶ | تو زاده عَدَمی آمده زِ قَحْطِ دراز | تو را چه مُرغِ مُسَمَّن غذا چه کَزْدُم و مار | |
| ۷ | به دیگِ گَرم رَسیدی گَهی دَهان سوزی | گَهی سیاه کُنی جامه و لَب و دَسْتار | |
| ۸ | به هیچ سیر نَگَردی چو مَعْده دوزخ | مَگَر که بر تو نَهَد پایْ خالِقِ جَبّار | |
| ۹ | چُنان که بر سَرِ دوزخْ قَدَم نَهَد خالِق | نِدا کُند که شُدم سیر هین قَدَم بَردار | |
| ۱۰ | خداست سیرکُنِ چَشم اولیا و خَواص | که رَسته‌اَند زِ خویش و زِ حِرصِ این مُردار | |
| ۱۱ | نه حِرصِ عِلْم و هُنر مانْدشان نه حِرصِ بهشت | نَجویَد او خَر و اُشتُر که هستْ شیرسَوار | |
| ۱۲ | خَموش اگر شِمُرَم من عَطا و بَخشِش‌‌‌‌‌هاش | ازان شُمار شود گیج و خیره روزِ شُمار | |
| ۱۳ | بیا تو مَفْخَرِ تبریز شَمسِ دین به حَق | کَمینه چاکرِ تو شَمسِ گُنبَدِ دَوّار |
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- God has written around the cheek of the Beloved the inscription Therefore take heed of him, you who have eyes. |
| ۲- Since Love devours men, it is necessary for a man to make himself a morsel before man-devouring Love. |
| ۳- You are a sour morsel, and are very long digesting; the saint is a sweet morsel easy to digest. |
| ۴- Do you break the morsel you are, because that mouth is narrow; even three elephants would not devour you, save at three gulps. |
| ۵- In face of your greed the elephant itself is a morsel; you are like the abābīl birds which made the elephant their prey. |
| ۶- You were born of non-entity, come after a long famine; to you, fattened bird as food and serpent and snake are the same. |
| ۷- You have come to a hot cauldron; now you burn your mouth, now you blacken your clothes and lips and turban. |
| ۸- With nothing are you sated, like the belly of hell, save perchance the Almighty Creator sets His foot on you, |
| ۹- Even as He sets His foot on the head of hell, and hell proclaims, “Enough, I am full, lift up Your foot!” |
| ۱۰- God satiates the eye of the saints and the elect, for they are delivered from self and from greed for this carrion. |
| ۱۱- No greed remains in them for knowledge and science, no desire for paradise; the lion-rider does not seek for ass or camel. |
| ۱۲- Silence! Were I to count His gifts and donations, resurrection day itself would become giddy and confounded at the tally. |
| ۱۳- Come, Pride of Tabriz, true Shams al-Din; the sun in the spinning skies is your humble slave. |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!