غزل ۱۱۴۵ مولانا
| ۱ | به من نِگَر که مَنَم مونِسِ تو اَنْدَر گور | دَران شبی که کُنی از دُکان و خانه عُبور | |
| ۲ | سَلام من شِنَوی در لَحَد خَبَر شَوَدَت | که هیچ وَقت نبودی ز ِچَشمِ منْ مَسْتور | |
| ۳ | مَنَم چو عقل و خِرَد در دَرون پرده تو | به وَقتِ لَذَّت و شادی به گاهِ رنج و فُتور | |
| ۴ | شبِ غریب چو آوازِ آشنا شِنَوی | رَهی زِ ضَربَتِ مار و جَهی زِ وَحشتِ مور | |
| ۵ | خُمار عشق دَرآرَد به گورِ تو تُحْفه | شراب و شاهِد و شمع و کَباب و نُقْل و بَخور | |
| ۶ | دران زمان که چراغِ خِرَد بِگیرانیم | چه‌های و هوی بَرآیَد زِ مُردگانِ قُبور | |
| ۷ | زِهای و هوی شود خیره خاکِ گورستان | زِبانگِ طَبْلِ قیامَت زِ طُمْطُراقِ نُشور | |
| ۸ | کَفَن دَریده گرفته دو گوشِ خود از بیم | دِماغ و گوش چه باشد به پیشِ نَفْخه صور؟ | |
| ۹ | به هر طَرَف نِگَری صورتِ مرا بینی | اگر به خود نِگَری یا به سویِ آن شَر و شور | |
| ۱۰ | زِ اَحْوَلی بِگُریز و دو چَشمْ نیکو کُن | که چَشمِ بَد بُوَد آن روز از جَمالَم دور | |
| ۱۱ | به صورتِ بَشَرَم هان و هانْ غَلَط نکُنی | که روحْ سَخت لَطیف است عشقْ سَختْ غَیور | |
| ۱۲ | چه جایِ صورت اگر خود نَمَد شود صدتو | شُعاعِ آیِنِه جانْ عَلَم زَنَد به طَهور | |
| ۱۳ | دُهُل زنید و سویِ مُطربانِ شهر تَنید | مُراهقانِ رَهِ عشق راست روزِ طَهور | |
| ۱۴ | به جایِ لُقمه و پول اَرْ خدای را جُستی | نِشَسته بر لَبِ خَنْدَق ندیدی‌‌یی یک کور | |
| ۱۵ | به شهرِ ما تو چه غَمّازخانه بُگْشادی؟ | دَهانِ بسته تو غَمّاز باش هَمچون نور |
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- Look on me, for I shall be your companion in the grave on that night when you pass across from shop and house. |
| ۲- You will hear my greeting in the tomb, and you will be aware that not for a moment you have been veiled from my eyes. |
| ۳- I am like reason and mind within your veil, alike in time of pleasure and happiness and in the hour of pain and weariness. |
| ۴- On the strange night, when you hear the voice familiar, you will escape from the bite of snake and leap away from the horror of ant; |
| ۵- Love’s intoxication will bring to your grave, as a gift, wine and mistress and candle and meats and sweets and incense. |
| ۶- On the hour when we light the lamp of the intellect, what a tumult of joy shall go up from the dead in the tombs! |
| ۷- The dust of the graveyard will be confounded by those cries, by the din of the drum of resurrection, the pomp and panoply of the uprising |
| ۸- Shrouds rent asunder, two ears stopped up in terror; what shall avail brain and ear before the blast of the trumpet? |
| ۹- On whatever side you gaze, you will behold my form, whether you gaze on yourself or towards that uproar and confusion. |
| ۱۰- Flee from squinteyedness, and make good both your eyes, for the evil eye on that day will be far from my beauty. |
| ۱۱- Beware of mistaking me in a human shape, for the spirit is very subtle, and Love is exceedingly jealous. |
| ۱۲- What room is there for form, if the felt be a hundredfold? It is the rays of the soul’s mirror that pitch the flag visibly. |
| ۱۳- Beat the drum, and wind towards the minstrels of the city; it is the day of purification to the grown lads of the road of Love. |
| ۱۴- Had they sought God, instead of morsel and pence, you would not have seen one blind man seated on the edge of the moat. |
| ۱۵- What sort of ogling-house have you opened in our city! Mouth shut, shoot out glances, like light. |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!