غزل ۱۵۴۷ مولانا
۱ | من با تو حَدیثْ بیزبان گویم | وَزْ جُمله حاضرانْ نَهان گویم | |
۲ | جُز گوشِ تو نَشْنَود حَدیثِ من | هر چند میانِ مَردمان گویم | |
۳ | در خوابْ سُخَن نه بیزبان گویند؟ | در بیداریْ من آنچُنان گویم | |
۴ | جُز در بُنِ چاه مینَنالَم من | اسرارِ غَمِ تو بیمَکان گویم | |
۵ | بر رویِ زمین نِشَسته باشم خوش | اَحْوالِ زمینْ بر آسْمان گویم | |
۶ | معشوق هَمیشود نَهان از من | هر چند عَلامَت نشان گویم | |
۷ | جانهایِ لَطیف در فَغان آیند | آن دَمْ که من از غَمَت فَغان گویم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!