غزل ۶۱۳ مولانا
| ۱ | ای خواجهٔ بازرگان از مِصْر شِکَر آمد | وان یوسُفِ چون شِکَّر ناگَه زِ سَفَر آمد | |
| ۲ | رَوْح آمد و راحْ آمد مَعْجونِ نَجاح آمد | وَرْ چیزِ دِگَر خواهی آن چیزِ دِگَر آمد | |
| ۳ | آن میوهٔ یَعقوبی وان چَشمهٔ اَیّوبی | از مَنْظَره پیدا شُد هنگامِ نَظَر آمد | |
| ۴ | خِضْر از کَرَمِ ایزد بر آبِ حَیاتی زد | نَک زُهره غَزَل گویان در بُرجِ قَمَر آمد | |
| ۵ | آمد شَهِ مِعْراجی شبْ رَسْت زِ مُحتاجی | گَردون به نِثارِ او با دامَن زَر آمد | |
| ۶ | موسیِّ نَهان آمد صد چَشمهْ رَوان آمد | جانْ هَمچو عَصا آمد تَنْ هَمچو حَجَر آمد | |
| ۷ | زین مَردمِ کاراَفْزا زین خانهٔ پُرغوغا | عیسی نَخورَد حَلْوا کین آخُرِ خَر آمد | |
| ۸ | چون بسته نَبود آن دَم در شش جِهَتِ عالَم | در جُستنِ او گَردون بَس زیر و زَبَر آمد | |
| ۹ | آن کو مَثَلِ هُدهُد بی‌تاجْ نَبُد هرگز | چون مور زِ مادر او بَربَسته کَمَر آمد | |
| ۱۰ | در عشقْ بُوَد بالِغ از تاج و کَمَر فارغ | کَزْ کُرسی و از عَرشَش مَنْشورِ ظَفَر آمد | |
| ۱۱ | باقیش زِ سُلطان جو سُلطانِ سَخاوت خو | زو پُرس خَبَرها را کو کانِ خَبَر آمد |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!