غزل ۶۷۲ مولانا
| ۱ | بگویم خُفْیه تا خواجه نَرَنْجَد | که آن دِلْبَر هَمی در بَر نگُنْجَد | |
| ۲ | زِ مَستی من تَرازو را شِکَستم | تَرازو کانِ گوهر را نَسَنجَد | |
| ۳ | بُتان را جُمله زو بِدْرید سَربَند | که ماده گرگ با یوسُف نَغَنجَد | |
| ۴ | هم از جُمله‌یْ سِیَه رویی‌ست آن نیز | که پیشِ رومی‌یی زَنْجی بِزَنجَد | |
| ۵ | قُراضه کیست پیشِ شَمسِ تبریز؟ | که گنجِ زَرْ بیارد یا بِگَنجَد |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!