مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۱۷۱ – عَزم کردنِ شاه چون واقِف شُد بر آن خیانت که بِپوشانَد و عَفو کُند و او را به او دَهَد و دانست که آن فِتْنه جَزایِ او بود و قَصدِ او بود و ظُلمِ او بر صاحِبِ موصِل که وَ مَن اَساءَ فَعَلَیْها و اِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرصاد و ترسیدن که اگر اِنَتِقام کَشَد آن انتقام هم بر سَرِ او آید چُنان که این ظُلم و طَمَع بر سَرَش آمد

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه *

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.