مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۲۷ – در بَیانِ آن که صَفا و سادگیِ نَفْسِ مُطْمَئنّه از فِکْرَت‌ها مُشَوَّش شود چُنان که بر رویِ آینه چیزی نویسی یا نَقْش کُنی اگر چه پاک کُنی داغی بِمانَد و نُقْصانی
| ۵۵۷ | رویِ نَفْسِ مُطْمَئنّه در جَسَد | زَخْمِ ناخن‌هایِ فِکْرَت می‌کَشَد | |
| ۵۵۸ | فِکْرَتِ بَدْ ناخُنِ پُر زَهْر دان | می‌خَراشَد در تَعَمُّق رویِ جان | |
| ۵۵۹ | تا گُشایَد عُقدهٔ اِشْکال را | در حَدَث کرده‌ست زَرّینْ بیل را | |
| ۵۶۰ | عُقده را بُگْشاده گیر ای مُنْتَهی | عُقدهٔ سَخت است بر کیسه‌یْ تَهی | |
| ۵۶۱ | دَر گُشادِ عُقده‌ها گشتی تو پیر | عُقدهٔ چَندی دِگَر بُگْشاده گیر | |
| ۵۶۲ | عُقده‌‌یی کان بر گِلویِ ماست سخت | که بِدانی که خَسی یا نیک‌ْبَخت؟ | |
| ۵۶۳ | حَلّ این اِشْکال کُن گَر آدمی | خَرجِ این کُن دَم اگر آدمْ‌دَمی | |
| ۵۶۴ | حَدّ اَعْیان و عَرَض دانسته گیر | حَدّ خود را دانْ که نَبْوَد زین گُزیر | |
| ۵۶۵ | چون بِدانی حَدّ خود زین حَدْگُریز | تا به بی‌حَد دَر رَسی ای خاک‌ْبیز | |
| ۵۶۶ | عُمر در مَحْمول و در موضوع رَفت | بی‌بَصیرتْ عُمر در مَسْموع رفت | |
| ۵۶۷ | هر دَلیلی بی‌نتیجه وْ بی‌اَثَر | باطِل آمد در نتیجه‌یْ خود نِگَر | |
| ۵۶۸ | جُز به مَصْنوعی نَدیدی صانِعی | بر قیاس اِقْتِرانی قانِعی | |
| ۵۶۹ | می‌فَزایَد در وَسایِط فلسفی | از دَلایل باز برعَکْسَش صَفی | |
| ۵۷۰ | این گُریزَد از دَلیل و از حِجاب | از پیِ مَدلْولْ سَر بُرده به جیب | |
| ۵۷۱ | گَر دُخانْ او را دَلیل آتش است | بی‌دُخانْ ما را در آن آتشْ خَوش است | |
| ۵۷۲ | خاصه این آتش که از قُرب ووَلا | از دُخان نَزدیک‌تَر آمد به ما | |
| ۵۷۳ | پَس سِیَه‌کاری بُوَد رَفتن زِ جان | بَهْرِ تَخْییلاتِ جانْ سویِ دُخان |
سلام. خیلی ممنونم از این کار فرهنگی سایت بسیار خوب شما. ببخشید من چطور میتوانم این فایل صوتی را دانلود کنم؟ ممنونم
باسلام و آرزوی سلامتی برای همه شما عزیزان
خیلی سپاسگزارم بابت سایت ارزندتون
ان شاالله خداوند مهربون عاقبت همه ما رو ختم بخیر کنند