مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۵۰ – دَر مَعنیِ این بیت گَر راهْ رَوی راه بَرَت بُگْشایَند وَرْ نیست شَوی به هستی‌اَت بِگْرایَند
| ۱۱۰۵ | گَر زُلَیخا بَست دَرها هر طَرَف | یافت یوسُف هم زِ جُنْبِش مُنْصَرَف | |
| ۱۱۰۶ | باز شُد قُفل و دَر و شُد رَهْ پَدید | چون تَوکُّل کرد یوسُف بَرجَهید | |
| ۱۱۰۷ | گَرْ چه رَخْنه نیست عالَم را پَدید | خیره یوسُف‌وار می‌باید دَوید | |
| ۱۱۰۸ | تا گُشایَد قُفل و دَر پیدا شود | سویِ بی‌جایی شما را جا شود | |
| ۱۱۰۹ | آمدی اَنْدَر جهانْ ای مُمْتَحَن | هیچ می‌بینی طَریقِ آمدن؟ | |
| ۱۱۱۰ | تو ز جایی آمدی وز موطنی | آمدن را راه دانی هیچ نی | |
| ۱۱۱۱ | گَر نَدانی تا نگویی راه نیست | زین رَهِ بی‌راهِه ما را رَفتنی‌ست | |
| ۱۱۱۲ | می‌رَوی در خوابْ شادانْ چَپّ و راست | هیچ دانی راهِ آن میدانْ کجاست؟ | |
| ۱۱۱۳ | تو بِبَند آن چَشم و خود تَسْلیم کُن | خویش را بینی در آن شهرِ کُهُن | |
| ۱۱۱۴ | چَشمْ چون بَندی که صد چَشمِ خُمار | بَندِ چَشمِ توست این سو از غِرار؟ | |
| ۱۱۱۵ | چارْچَشمی تو زِ عشقِ مُشْتری | بر امیدِ مِهْتَریّ و سَروَری | |
| ۱۱۱۶ | وَرْ بِخُسْبی مُشْتری بینی به خواب | چُغدِ بَد کِی خواب بینَد جُز خَراب؟ | |
| ۱۱۱۷ | مُشتری خواهی؟ به هر دَمْ پیچْ پیچ | تو چه داری که فُروشی؟ هیچْ هیچ | |
| ۱۱۱۸ | گَر دِلَت را نانْ بُدی یا چاشْتی | از خَریدارانْ فَراغَت داشتی |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!