مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۸۳ – حواله کردن پادشاه قبول و توبهٔ نمامان و حجره گشایان و سزا دادن ایشان با ایاز که یعنی این جنایت بر عرض او رفته است
| ۲۰۹۴ | این جِنایَت بر تَن و عِرْضِ وِیْ است | زَخْم بر رَگ‌هایِ آن نیکوپِی است | |
| ۲۰۹۵ | گرچه نَفْسِ واحدیم از رویِ جان | ظاهِرا دورَم ازین سود و زیان | |
| ۲۰۹۶ | تُهمَتی بر بَنده شَهْ را عار نیست | جُز مَزیدِ حِلْم و اِسْتِظْهار نیست | |
| ۲۰۹۷ | مُتَّهَم را شاه چون قارون کُند | بی‌گُنه را تو نَظَر کُن چون کُند | |
| ۲۰۹۸ | شاه را غافِل مَدان از کارِ کَس | مانِع اِظْهارِ آن حِلْم است و بَس | |
| ۲۰۹۹ | مَنْ هُنا یَشْفَعْ به پیشِ عِلْمِ او | لااُبالی‌وار اِلّا حِلْمِ او؟ | |
| ۲۱۰۰ | آن گُنه اَوَّل زِ حِلْمَش می‌جَهَد | وَرْنه هَیبَت آن مَجالَش کِی دَهَد؟ | |
| ۲۱۰۱ | خونْ بَهایِ جُرمِ نَفْسِ قاتله | هست بر حِلْمَش دِیَت بر عاقله | |
| ۲۱۰۲ | مَست و بی‌خودْ نَفْسِ ما زان حِلْم بود | دیوْ در مَستی کُلاه از وِیْ رُبود | |
| ۲۱۰۳ | گَرنَه ساقیْ حلم بودی باده‌ریز | دیوْ با آدم کُجا کردی سِتیز؟ | |
| ۲۱۰۴ | گاهِ عِلْمْ آدم مَلایِک را کِه بود؟ | اوسْتادِ عِلْم و نَقّادِ نُقود | |
| ۲۱۰۵ | چون که در جَنَّت شرابِ حِلْم خَورْد | شُد زِ یک بازیّ شَیطانْ رویْ زَرد | |
| ۲۱۰۶ | آن بَلادُرهایِ تَعْلیمِ وَدود | زیرک و دانا و چُسْتَش کرده بود | |
| ۲۱۰۷ | باز آن اَفْیونِ حِلْم سختِ او | دُزد را آوَرْد سویِ رَخْتِ او | |
| ۲۱۰۸ | عقل آید سویِ حِلْمَش مُسْتَجیر | ساقی اَم تو بوده‌یی دستم بگیر |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!