مثنوی مولانا – دفتر چهارم – بخش ۲۴ – بازگردانیدنِ سُلیمان عَلَیْه‌السَّلام رَسولانِ بِلْقیس را به آن هَدیه‌ها که آورده بودند سویِ بِلْقَیس و دَعوت کردنْ بِلْقَیس را به ایمان و تَرکِ آفتابْ‌پَرَستی
| ۶۱۳ | باز گردید ای رسولان خَجِل | زَر شما را دلْ به من آرید دل | |
| ۶۱۴ | این زَرِ من بر سَرِ آن زَر نَهید | کوری تَنْ فَرْجِ اَسْتَر را دهید | |
| ۶۱۵ | فَرْجِ اَسْتَر لایِق حَلْقهٔ زَراست | زَرِّ عاشقْ رویِ زَردِ اَصْفَرست | |
| ۶۱۶ | که نَظَرگاهِ خداوندست آن | کَزْ نَظَراَنْدازِ خورشید است کان | |
| ۶۱۷ | کو نَظَرگاه شُعاع آفتاب؟ | کو نَظَرگاهِ خداوندِ لُباب؟ | |
| ۶۱۸ | از گرفتِ منْ زِ جانْ اِسْپَر کُنید | گَرچه اکنون هم گرفتارِ مَنید | |
| ۶۱۹ | مُرغِ فِتْنه‌ی ْدانه بر بامست او | پَر گُشاده بَستهٔ دام است او | |
| ۶۲۰ | چون به دانه داد او دل را به جان | ناگرفته مَر وِرا بِگْرفته دان | |
| ۶۲۱ | آن نَظَرها که به دانه می‌کُند | آن گِرِه دان کو به پا بَرمی‌زَنَد | |
| ۶۲۲ | دانه گَوید گر تو می‌دُزدی نَظَر | من هَمی‌دُزدم زِ تو صَبر و مَقَر | |
| ۶۲۳ | چون کَشیدَت آن نَظَر اَنْدر پِی‌اَم | پَس بِدانی کَزْ تو من غافِل نی‌اَم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!