مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۱۱۰ – در تَفسیرِ این خَبَر که مُصْطَفی صَلَواتُاللهِ عَلَیْهِ فَرمود مَنْهومانِ لا یَشْبَعانِ طالِبُ الدُّنیا و طالِبُ الْعِلْمِ که این عِلْمْ غیرِ عِلْمِ دنیا باید تا دو قِسْم باشد امّا عِلْمِ دنیا هم دنیا باشد اِلی آخِرِهِ و اگر همچُنین شود که طالِبُ الدُّنیا و طالِبُ الدُّنیا تکرار بُوَد نه تَقْسیم مَعَ تَقْریرِهِ
۳۸۹۷ | طالِبُ الدُّنیا و تَوْفیراتِها | طالِبُ الْعِلْمِ و تَدْبیراتِها | |
۳۸۹۸ | پَس دَرین قِسْمَت چو بُگْماری نَظَر | غیرِ دنیا باشد این عِلْم ای پدر | |
۳۸۹۹ | غیرِ دنیا پَس چه باشد؟ آخِرَت | کِت کَنَد زین جا و باشد رَهْبَرَت |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!