مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۱۱۰ – در تَفسیرِ این خَبَر که مُصْطَفی صَلَواتُ‌اللهِ عَلَیْهِ فَرمود مَنْهومانِ لا یَشْبَعانِ طالِبُ الدُّنیا و طالِبُ الْعِلْمِ که این عِلْمْ غیرِ عِلْمِ دنیا باید تا دو قِسْم باشد امّا عِلْمِ دنیا هم دنیا باشد اِلی آخِرِهِ و اگر هم‌چُنین شود که طالِبُ الدُّنیا و طالِبُ الدُّنیا تکرار بُوَد نه تَقْسیم مَعَ تَقْریرِهِ

 

۳۸۹۷ طالِبُ الدُّنیا و تَوْفیراتِها طالِبُ الْعِلْمِ و تَدْبیراتِها
۳۸۹۸ پَس دَرین قِسْمَت چو بُگْماری نَظَر غیرِ دنیا باشد این عِلْم ای پدر
۳۸۹۹ غیرِ دنیا پَس چه باشد؟ آخِرَت کِت کَنَد زین جا و باشد رَهْبَرَت

#دکلمه_مثنوی

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *