مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۱۳۱ – باز آمدن به شَرحِ قِصهٔ شاه‌زاده و مُلازِمَت او در حَضرتِ شاه
| ۴۶۰۲ | شاه‌زاده پیشِ شَهْ حیرانِ این | هفت گردون دیده در یک مُشتْ طین | |
| ۴۶۰۳ | هیچ مُمکِن نه به بَحثی لب گشود | لیک جان با جانْ دَمی خامُش نبود | |
| ۴۶۰۴ | آمده در خاطِرَش کین بَس خَفی‌ست | این همه مَعنی‌ست پس صورت زِ چیست؟ | |
| ۴۶۰۵ | صورتی از صورتَت بیزار کُن | خُفته‌یی هر خُفته را بیدار کُن | |
| ۴۶۰۶ | آن کَلامَت می‌رَهانَد از کَلام | وان سَقامَت می‌جَهانَد از سَقام | |
| ۴۶۰۷ | پَس سَقامِ عشقْ جانِ صِحَّت است | رنجهایَش حَسرتِ هر راحت است | |
| ۴۶۰۸ | ای تَن اکنون دستِ خود زین جان بِشو | وَرْ نمی‌شویی جُز این جانی بِجو | |
| ۴۶۰۹ | حاصِل آن شَهْ نیک او را می‌نَواخت | او از آن خورشید چون مَهْ می‌گُداخت | |
| ۴۶۱۰ | آن گُدازِ عاشقان باشد نُمو | هَمچو مَهْ اَنْدَر گُدازِش تازه‌رو | |
| ۴۶۱۱ | جُمله رَنْجورانْ دَوا دارند امید | نالَد این رَنْجور کِم اَفْزون کُنید | |
| ۴۶۱۲ | خوش‌تَر از این سَم ندیدم شَربَتی | زین مَرَض خوش‌تَر نباشد صِحَّتی | |
| ۴۶۱۳ | زین گُنَه بهتر نباشد طاعَتی | سال‌ها نِسْبَت بِدین دَم ساعتی | |
| ۴۶۱۴ | مُدّتی بُد پیشِ این شَهْ زین نَسَق | دلْ کَباب و جانْ نهاده بر طَبَق | |
| ۴۶۱۵ | گفت شَهْ از هر کسی یک سَر بُرید | من زِ شَهْ هر لحظه قُربانم جدید | |
| ۴۶۱۶ | من فَقیرم از زَر از سَر مُحْتَشَم | صد هزاران سَر خَلَف دارد سَرَم | |
| ۴۶۱۷ | با دو پا در عشقْ نَتْوان تاختن | با یکی سَر عشقْ نَتوان باختن | |
| ۴۶۱۸ | هر کسی را خود دو پا و یک سَر است | با هزاران پا و سَر تَنْ نادر است | |
| ۴۶۱۹ | زین سَبَب هنگامه‌ها شُد کُلْ هَدَر | هست این هنگامه هر دَم گرم‌تَر | |
| ۴۶۲۰ | مَعدنِ گرمی‌ست اَنْدَر لامکان | هفت دوزخ از شَرارَش یک دُخان |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!