مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۱۳۲ – در بَیانِ آن که دوزخ گوید کی قَنْطرهٔ صِراط بر سَرِ اوست ای مومن از صِراط زودتَر بُگْذر زود بِشْتاب تا عَظِمَتِ نورِ تو آتشِ ما را نَکُشد جُز یا مومِنُ فَاِنَّ نورَکَ اَطْفَاَ ناری
| ۴۶۲۱ | زآتشِ عاشقْ ازین رو ای صَفی | می‌شود دوزخْ ضَعیف و مُنْطَفی | |
| ۴۶۲۲ | گویَدَش بُگْذَر سَبُک ای مُحْتَشَم | وَرْنه ز آتش‌هایِ تو مُرد آتشَم | |
| ۴۶۲۳ | کُفر که کِبْریتِ دوزخ اوست و بَس | بین که می‌پَخْسانَد او را این نَفَس | |
| ۴۶۲۴ | زودْ کِبْریتَت بِدین سودا سِپار | تا نه دوزخ بر تو تازَد نه شَرار | |
| ۴۶۲۵ | گویَدَش جَنَّت گُذَر کُن هَمچو باد | وَرْنه گردد هر چه من دارم کَساد | |
| ۴۶۲۶ | که تو صاحب‌خَرمَنی من خوشه‌چین | من بُتی‌اَم تو ولایت‌هایِ چین | |
| ۴۶۲۷ | هست لَرزان زو جَحیم و هم جِنان | نه مَر این را نه مَر آن را زو اَمان | |
| ۴۶۲۸ | رفت عُمرش چاره را فُرصت نیافت | صَبر بَس سوزان بُد وجان بَرنَتافت | |
| ۴۶۲۹ | مُدّتی دَندان‌کَنان این می‌کَشید | نارَسیده عُمرِ او آخِر رَسید | |
| ۴۶۳۰ | صورتِ معشوق زو شُد در نَهُفت | رفت و شُد با مَعنیِ معشوقْ جُفت | |
| ۴۶۳۱ | گفت لُبْسَش گَر ز شَعْر و شُشْتَراست | اِعْتِناقِ بی‌حِجابَش خوش تَراست | |
| ۴۶۳۲ | من شُدم عُریان زِ تَن او از خیال | می‌خُرامَم در نِهایاتُ الْوِصال | |
| ۴۶۳۳ | این مَباحِث تا بِدین‌جا گفتنی ست | هرچه آید زین سِپَس بِنْهُفتَنی ست | |
| ۴۶۳۴ | وَرْ بگویی وَرْ بِکوشی صد هزار | هست بیگار و نگردد آشکار | |
| ۴۶۳۵ | تا به دریا سَیْر اسب و زین بُوَد | بعد ازینَت مَرکَبِ چوبین بُوَد | |
| ۴۶۳۶ | مَرکَبِ چوبین به خُشکی اَبْتَراست | خاصْ آن دریاییان را رَهْبراست | |
| ۴۶۳۷ | این خَموشی مَرکَبِ چوبین بُوَد | بَحْریان را خامُشی تَلْقین بُوَد | |
| ۴۶۳۸ | هر خَموشی که مَلولَت می‌کُند | نَعْره‌هایِ عشقْ آن سو می‌زَنَد | |
| ۴۶۳۹ | تو هَمی‌گویی عَجَب خامُش چراست؟ | او هَمی‌گوید عَجَب گوشَش کجاست؟ | |
| ۴۶۴۰ | من زِ نَعْره کَر شُدم او بی‌خَبَر | تیزگوشانْ زین ثَمَر هستند کَر | |
| ۴۶۴۱ | آن یکی در خوابْ نَعْره می‌زَنَد | صد هزاران بَحْث و تَلْقین می‌کُند | |
| ۴۶۴۲ | این نِشَسته پَهْلویِ او بی‌خَبَر | خُفته خود آن است و کَر زان شور و شَر | |
| ۴۶۴۳ | وان کسی کِشْ مَرکَبِ چوبین شِکَست | غَرقه شُد در آب او خودْ ماهی است | |
| ۴۶۴۴ | نه خَموش است و نه گویا نادری ست | حالِ او را در عبارتْ نام نیست | |
| ۴۶۴۵ | نیست زین دو هر دو هست آن بُوالْعَجَب | شَرحِ این گفتن بُرون است از اَدَب | |
| ۴۶۴۶ | این مِثال آمد رَکیک و بی ورود | لیک در مَحْسوس ازین بهتر نَبود |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!