غزل ۱۱۷۳ مولانا
| ۱ | بِشْنو خَبَرِ صادقْ از گفته پیغامبر | اَنْدَر صِفَتِ مومن اَلْمُوْمِنُ کَالْمِزْهَر | |
| ۲ | جاءَ الْمَلِکُ الاَکْبَر ما اَحْسَنَ ذَا الْمَنْظَر | حَتّی مَلاء الدُّنْیا بِالْعَبْهَرِ وَ الْعَنْبَر | |
| ۳ | چون بَربَط شُد مومن در ناله و در زاری | بَربَط زِ کجا نالَد بی‌زَخْمه زَخْم آور؟ | |
| ۴ | جاءَ الْفَرَجُ الاَعْظَم جاءَ الفَرَح الاَکْبَر | جاءَ الْکَرَمُ الاَدْوَمْ جاءَ الْقَمَرُ الاَقْمَر | |
| ۵ | خو کرد دلِ بَربَط نَشْکیبَد ازان زَخْمه | اَنْدَر قَدَم مُطرب می‌مالَد رو و سَر | |
| ۶ | اَلدَّولَة عَیْشیَّه وَ الْقَهْوَةُ عَرْشِیَّه | وَ الْمَجْلِسُ مَنْثُورٌ بِاللَّوْزِ مَعَ السُّکَّر | |
| ۷ | اینک غَزَلی دیگر اَلْخَمْسُ مع الْخَمسین | زان پیش که بَرخوانم که شانِیَکَ الْاَبْتَر | |
| ۸ | اَلرّبُّ هُوَ السّاقی وَ الْعَیْشُ بِهِ باقی | وَ السَّعْدُ هُوَ الرّاقی یا خایِفُ لا تَحْذَر | |
| ۹ | اَلرُّوحُ غَد اسَکْری مِنْ قَهْوَتِنَا الْکُبْری | وَازَّیَّنَتِ الدُّنْیا بِالْاَخْضَرِ وَ الْاَحْمَر | |
| ۱۰ | خاموش شو و مَحْرَم میْ خور میِ جان هر دَم | در مَجْلِسِ رَبّانی بی‌حَلْق و لب و ساغَر |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!