نوشتهها
مثنوی مولانا - دفتر اوّل - بخش ۱۱۳ - در بَیانِ آن که نادر اُفْتَد که مُریدی در مُدَّعیِ مُزَوّر اعتقاد به صِدْق بِبَندد که او کسیست، و بِدین اعتقاد به مَقامی بِرَسَد که شیخَش در خواب ندیده باشد و آب و آتشْ او را گزَنَد نکُند و شیخَش را گزَنَد کُند، وَلیکِن به نادرِ نادر
0 دیدگاه ها
/
2293
لیکْ نادر طالِب آید کَزْ فُروغ
در حَقِ او…