مولوی‌نامه – جلد دوم – فصل چهارم: دفتر ششم خاتمه و متمم مثنوی است
نکته‌ای فرا یادم آمد تا از خاطر نگریخته است برای شما می‌گویم.
می‌دانید که گروهی حتی پاره‌ای از محققان معتقدند که مولوی در نظم مثنوی دفتر هفتم نیز در نظر داشته که عمرش کفاف نداده است؛ بعضی هم به غلط منظومۀ شخص دیگری را به جای دفتر هفتم مثنوی قلمداد نموده‌اند؛ و حال آنکه صریح گفتۀ خود مولوی دلیل است بر این‌که نظرش مقصور بر همین شش دفتر بوده و دفتر ششم آخر و متمم مثنوی است؛ چنان‌که در سرآغاز آن دفتر در خطاب به «حسام‌الدین» بعد از بیت «میل می‌جوشد به قسم سادسی» می‌گوید:
پیشکش می‌آرمت ای معنوی/ قسم سادس در تمام مثنوی
پیشکش بهر رضایت می‌کشم/ در تمامی مثنوی قسم ششم
توضیحاً بیت دوم در بسیاری از نسخ، جزو متن و در نیکلسون نسخه بدل حاشیه ضبط شده است؛ بر فرض هم که زاید الحاقی باشد خلل و خدشه‌ای به استدلال ما وارد نمی‌شود؛ چرا که بیت قبلش برای ادای مقصود کافی است؛ و بعد از آن نیز ابیاتی دارد که مؤید این معنی است.
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!