غزل ۲۸۹۱ مولانا

۱	هر کِه از نیستی آید به سویِ او خَبَری	اَنْدَرو از بَشریَّت بِنِمانَد اثری
۲	اِلْتِفاتی نَبُوَد هِمَّتِ او را به عِلَل	گَر عِلَل گیرد جُمله، زِ عُلی تا به ثَری
۳	هر کسی که مُتلاشی شود و مَحو زِ خویش	به سویِ او کُند از عینِ حقیقت نَظَری
۴	جوهری بیند صافی، مُتَحَلّی به حُلَل	مُتِمَکِّن شده در کالْبَدِ جانوری
۵	تو به صورت چه قَناعَت کُنی از صُحبَتِ او؟	رو دِگَر شو تو به تَحقیق، که او شُد دِگَری
۶	بِشِنو شُکرِ وِیْ از من، که به جان و سَرِ تو	که بِدان لُطف و حَلاوَت نَچَشیدم شِکَری

0 پاسخ

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!