غزل ۳۲۱۷ مولانا
| ۱ | قالَتِ الْکَأْسُ ارْفَعُونی کَمْ اِلیٰ کَمْ تَحْبِسونی | اِنَّ جِسْمی فی زُجاجٍ بِالنَّویٰ لا تَکْسِرونی | |
| ۲ | اِجْعَلُوا السّاقی خَبیرًا عارِفًا عَنْهُ سَلونی | اِنَّنی لَسْتُ اُحِبُّ الْمُفْتَری لا تَظْلِمونی | |
| ۳ | فَاِذا اَنْتُم سَکِرْتُمْ اِنَّ فَوْقَ السُّکرِ سُکْرًا | فَاقْرَعوا بابَ التَّقاضی وَاسْأَلوا لا تَقْنِطونی | |
| ۴ | کُنْتُ فی سَیْرٍ خَفیٍّ صُورَتی فی ذَالسُّکونِ | خِلْتُمونی کَالْجَمادِ ذاکَ مِنْ نُکْسِ الْعُیونِ | |
| ۵ | اِنْ اَرَدْتُمْ اِنْتِعاشًا فَاتَّقوا مَکْرَالظُّنونِ | اِنْ نَکَسْتُمْ فَاسْتَقیموا وَاحْذَروا رَیْبَ الْمَنونِ |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!