غزل ۳۲۲۴ مولانا
| ۱ | یا وَیْحَ نَفْسِنا بِفَواتِ الْفَضائِلِ | یا وَیْلَ روحِنا بِفَسادِ الْوَسائِلِ | |
| ۲ | قَدْ حَنَّ وَاشْتَکیٰ فَلِذَا الصَّخْرُ باکیًا | عَلَیَّ عَلیٰ هِجْرانِ فَخْرِالْقَبایِلِ | |
| ۳ | لَوْ اَنَّ فِراقی حُمِّلَ الطُّورَ وَالصَّفا | زَمانًا یَسیرًا هُدِّمَتْ بِالزَّلازِلِ | |
| ۴ | لَوْ اَنَّ شَرارًا مِنْ هَوانا تَبَلَّجَتْ | عَلیٰ ظاهِری اَحْرَقْتُ کُلَّ الْعَواذِل | |
| ۵ | لَو اَنَّ قَلیلاً مِنْ جَمالِکَ اَثَّرَتْ | عَلَی الْبَرِّ لَمْ تُوحِشْ فَلاً بِالْقَوافِل | |
| ۶ | بِحَقِّ وِصالٍ نَوَّرَالْقَلْبَ فَضْلُهُ | بِنُورٍ نَآی عَنْ دَرْکِهِ کُلُّ فاضِلِ | |
| ۷ | وَ حُرْمَةِ اَسْرارٍ جَرَتْ وَ لَطایِفٍ | کَنَیْتُ بِها سِرًّا وَ لَسْتُ بِقایِلِ | |
| ۸ | وَ جُودِکَ وَ النَّعْماءَ ما لَمْ تُسَمِّهِ | لِسانی وَ قَلْبی عَنْهُ لَیْسَ بِزائِلِ | |
| ۹ | تَجُودُ بِوَصْلٍ مُشْرِقٍ باهِرٍ نَریٰ | بِهِ جُمْلَةَ حاجاتِنا وَ الْمَسائِلِ | |
| ۱۰ | فَاِنّیَ لا اَسْطاعُ زَوْرَةَ زایرٍ | بِجَفْنَیْنِ مَقْروحَیْنِ دَرَّ الْهَوامِل | |
| ۱۱ | اُریدُ تُرابًا مِنْ تُرابِ فِنائِهِ | مُدَبِّرُ نُورِالْعَیْنِ مِنّی وَ کاحِلی | |
| ۱۲ | اَکُلُّ ثَریٰ تَبْریزَ مِثْلُ تُرابِهِ | فَلا کانَ جِسْمٌ قالَ رُوْحی مُمائِلی | |
| ۱۳ | فَلا زالَ شَمْسُ الدّینِ مَوْلًا وَ سَیِّدًا | وَ ذُو مِنَّةٍ فی ذِمَّتی وَهْوَ کافِلی |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!