غزل ۳۲۲۷ مولانا
۱ | یا ساقیَ الرّاحِ خُذْ وَامْلَاءْ بِهِ طاسی | فَلَسْتُ اَمْلِکُ صَبْرَ نَوْبَةِ الْکاسِ | |
۲ | وَ تابِعِ الطّاسَ مَمْلُوًّا بِلا مَهَلٍ | فَاِنْ صَحَوْتَ فَهٰذا نَوْبَةُ الْیاسِ | |
۳ | وَ داوِمِ السُّکْرَ مِنْ کَأْسِ الْبَقا مَدَدًا | فَحالَةُ الصَّحْوِ تَأْتی اَلْفُ وَسْواسِ | |
۴ | بِاللّهِ رَأْسَکَ حَرِّکْ هٰکَذا طَرَبًا | حَتّیٰ تَقَعْ قَهْوَةٌ حَمْرآءُ فی راسی | |
۵ | بِالرُّوحِ تَسْقی وَراءَ الْغَیْبِ قَهْوَتَنا | تَظَلُّ تُدْرِکُ سُقْیاها بِایناسِ | |
۶ | اِذا سَقاکَ بِکَأْسِ الْخُلْدِ فی نَفَسِ | تَریٰ حَیاتَکَ تَبْقیٰ لا بِاَنْفاسِ | |
۷ | وَ تَسْتَلِذُّ بِاَقْمارِ الْبَقا طَرَبًا | وَ قَهْوَةَ الْخُلْدِ تُصْبِحْ ساقِیًا حاسی |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!