مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۲۸ – حِکایَت
| ۸۵۸ | همچُنان کین‌جا مُغولِ حیله‌دان | گفت می‌جویَم کسی از مصریان | |
| ۸۵۹ | مصریان را جمع آرید این‌طَرَف | تا دَرآیَد آنکه می‌باید به کَف | |
| ۸۶۰ | هرکه می‌آمد بِگُفتا نیست این | هین دَرآ خواجه در آن گوشه نِشین | |
| ۸۶۱ | تا بدین شیوه همه جمع آمدند | گَردنِ ایشان بِدین حیلَت زدند | |
| ۸۶۲ | شومیِ آنکه سویِ بانگِ نماز | داعیُ اللّهْ را نَبُردَندی نیاز | |
| ۸۶۳ | دَعوتِ مَکّارشان اَنْدَر کَشید | اَلْحَذَر از مَکْرِ شَیطان ای رَشید | |
| ۸۶۴ | بانگِ درویشان و محتاجان بِنوش | تا نگیرد بانگِ مُحْتالیْت گوش | |
| ۸۶۵ | گَر گدایان طامِع‌اَند و زشت‌خو | در شِکَم‌خواران تو صاحب‌ْدل بِجو | |
| ۸۶۶ | در تَکِ دریا گُهَر با سنگ‌هاست | فَخْرها اَنْدَر میانِ نَنگ‌هاست | |
| ۸۶۷ | پس بِجوشیدَند اسرائیلیان | از پِگَهْ تا جانِبِ میدانْ دَوان | |
| ۸۶۸ | چون به حیلَتْشان به میدان بُرد او | رویِ خود بِنْمودَشان بس تازه‌رو | |
| ۸۶۹ | کرد دِلداریّ و بَخشش‌ها بِداد | هم عَطا هم وَعده‌ها کرد آن قُباد | |
| ۸۷۰ | بعد ازان گفت از برایِ جانَتان | جُمله در میدان بِخُسبید اِمْشَبان | |
| ۸۷۱ | پاسُخش دادند که خِدمَت می‌کنیم | گَر تو خواهی یک مَهْ اینجا ساکِنیم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!