مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۶۴ – دُوُم بار وَهْم اَفکَندن کودکانْ اُستاد را که او را از قرآن خواندنِ ما دَردِ سَر اَفْزاید

 

۱۵۸۷ گفت آن زیرک که ای قومِ پَسَند دَرس خوانید و کُنید آوا بُلند
۱۵۸۸ چون هَمی‌خوانْدند گفت ای کودکان بانگِ ما اُستاد را دارد زیان
۱۵۸۹ دَردِ سَر اَفْزایَد اُستا را زِ بانگ اَرْزَد این کو دَرد یابد بَهرِ دانگ؟
۱۵۹۰ گفت اُستا راست می‌گوید رَوید دَردِ سَر اَفْزون شُدم بیرون شوید

#دکلمه_مثنوی

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *