رباعی ۱۱۰ مولانا

 

ای هرچه صَدَف، بَستهٔ دریایِ لَبَت وِیْ هرچه گُهَر، فُتاده در پایِ لَبَت
از راهِ زنان رَسید جانم تا لب گر رَه نَدَهی وایِ من و وایِ لَبَت

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *