رباعی ۱۱۲ مولانا

/۰ دیدگاه ها/در /توسط

 

آن عشقِ مُجَرَّد سویِ صَحرا می‌‌تاخت دیدش دلِ من، زِ کَرّ و فَرَّش بِشِناخت
با خود می‌گفت چون زِ صورتْ بِرَهَم با صورتِ عشق، عشق‌ها خواهم باخت

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *