رباعی ۱۵۵ مولانا

 

آن آتشِ ساده که تو را خورد و بِکاست آن ساده بِهْ از دو صد نِگارِ فرداست
آن آتشِ شهوت که چو صاف و ساده‌ست بِنْگَر چه نِگاران که ازان آتشْ خاست

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *