رباعی ۱۶۰۸ مولانا

 

ای آن که به جان این جهانی زنده شرمت بادا چرا چنانی زنده
بی‌عشق مباش تا نباشی مُرده در عشقْ بِمیر تا بمانی زنده

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *