رباعی ۱۷۴ مولانا

 

تا ظَن نَبَری دورِ زمانَم کُشته‌ست این چَشمهٔ آبِ حَیَوانَم کُشته‌ست
او نیست عَجَب که دشمنِ جانَش کُشت من بوالْعَجَبَم که جانِ جانَم کُشته‌ست

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *