رباعی ۱۹۲ مولانا

 

گَر دَف نَزَنیّ و گویی‌اَم شام شُده‌ست جانم همه شبْ سَماعْ آشام شُده‌ست
مَر خاصان را شیشهٔ شبْ جام شُده‌ست گَر دَف نَبُوَد، تا نَبُوَد، عام شُده‌ست

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *