رباعی ۱۹۵ مولانا

 

بَرجِه که سَماعِ روحْ بَرپایْ شُده‌ست وان دَفْ چو شِکَر، حَریفِ آن نایْ شُده‌ست
سودایِ قدیمْ آتَش اَفْزایْ شُده‌ست آن هایِ تو کو؟ که وقتِ هَیهایْ شُده‌ست

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *