رباعی ۹۸۲ مولانا

 

هستم زِ غَمَش چُنان پَریشان که مَپُرس زان سان گِروِ بی‌سَر و سامان که مَپُرس
ای مُرغِ خیال سویِ او کُن گُذَری وان گَهْ زِ مَنَش بِپُرس چَندان که مَپُرس

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *