مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۱۸۶ – دَر آمَدنِ آن عاشقِ لااُبالی در بُخارا و تَحْذیر کردنِ دوستانْ او را از پیدا شُدن
۳۸۷۳ | اَنْدَر آمد در بُخارا شادمان | پیشِ معشوقِ خود و دارُالْاَمان | |
۳۸۷۴ | هَمچو آن مَستی که پَرَّد بر اَثیر | مَهْ کِنارش گیرد و گوید که گیر | |
۳۸۷۵ | هرکِه دیدَش در بُخارا گفت خیز | پیش از پیدا شُدن مَنْشین گُریز | |
۳۸۷۶ | که تو را میجوید آن شَهْ خشمگین | تا کَشَد از جانِ تو دَهْ ساله کین | |
۳۸۷۷ | اَللهْ اَللهْ درمَیا در خونِ خویش | تکیه کَم کُن بر دَم و اَفْسونِ خویش | |
۳۸۷۸ | شِحْنهٔ صَدْرِ جهان بودیّ و راد | مُعْتَمَد بودی مُهَندس اوسْتاد | |
۳۸۷۹ | غَدْو کردی وَزْ جَزا بُگْریختی | رَسْته بودی باز چون آویختی؟ | |
۳۸۸۰ | از بَلا بُگْریختی با صد حِیَل | اَبْلَهی آوَرْدَت این جا یا اَجَل؟ | |
۳۸۸۱ | ای کِه عَقلَت بر عُطارِدْ دَق کُند | عقل و عاقل را قَضا اَحْمَق کُند | |
۳۸۸۲ | نَحْسْ خرگوشی که باشد شیرجو | زیرکیّ و عقل و چالاکیْت کو؟ | |
۳۸۸۳ | هست صد چندین فُسونهایِ قَضا | گفت اِذا جاءَ الْقَضا ضاقَ الْفَضا | |
۳۸۸۴ | صد رَهْ و مَخْلَص بُود از چپّ و راست | از قَضا بَسته شود کو اَژدَهاست |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!