غزل ۲۹۰۳ مولانا
۱ | باوَفا یارا جَفا آموختی | این جَفا را از کجا آموختی؟ | |
۲ | کو وَفاهایِ لَطیفت، کَزْ نَخُست | در شکارِ جانِ ما آموختی؟ | |
۳ | هر کجا زشتی، جَفاکاری رَسید | خوبیاَش دادی، وَفا آموختی | |
۴ | ای دل از عالَم چُنین بیگانگی | هم زِ یارِ آشنا آموختی | |
۵ | جانْت گَر خواهد صَنَم، گویی بلی | این بلی را زان بَلا آموختی | |
۶ | عشق را گفتم فروخوردی مرا | این مَگَر از اژدَها آموختی؟ | |
۷ | آن عَصایِ موسی اَژْدَرها بِخورد | تو مَگَر هم زان عَصا آموختی؟ | |
۸ | ای دل اَرْ از غَمْزهاَش خسته شُدی | از لَبَش آخِر دَوا آموختی | |
۹ | شُکر هِشْتیّ و شِکایَت میکُنی | از یکی باری خَطا آموختی | |
۱۰ | زان شِکَرخانه مگو اِلّا که شُکر | آن چُنان کَزْ اَنْبیا آموختی | |
۱۱ | این صَفا را از گِله تیره مَکُن | کین صَفا از مُصْطفی آموختی | |
۱۲ | هر چه خَلْق آموخْتَت، زان لب بِبَند | جُمله آن شو کَزْ خدا آموختی | |
۱۳ | عاشقا از شَمسِ تبریزی چو ابر | سوختی لیکِن ضیا آموختی |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!