۱ ای عاشقان ای عاشقان امروز ماییم و شما افتاده در غَرقابه‌یی، تا خود کِه داند آشِنا ۲ گَر سیْل عالَم پُر شود، هر موجْ چون اُشْتُر شود مُرغانِ آبی را چه غَم، تا غَم خورَد مُرغِ هوا ۳ ما رُخ زِ شُکْر اَفْروخته، با موج و بَحر آموخته زان‌سان که ماهی را بُوَدْ […]

  ۱ یارْ مرا، غارْ مرا، عشقِ جگَرخوار مرا یارْ تویی، غارْ تویی، خواجه نِگَه‌دار مرا ۲ نوحْ تویی، روحْ تویی، فاتِح و مَفْتوحْ تویی سینۀ مَشروحْ تویی، بر دَرِ اسرار مرا ۳ نورْ تویی، سورْ تویی، دولتِ مَنصورْ تویی مُرغِ کُهِ طورْ تویی، خَسته به مِنْقار مرا ۴ قطره تویی، بَحرْ تویی، لُطفْ تویی، […]

  ۱ رَسید آن شَهْ، رَسید آن شَهْ، بیارایید ایوان را فروبُرّید ساعِدها، برایِ خوبِ کَنْعان را ۲ چو آمد جانِ جان ِجانْ، نَشایَد بُرد نامِ جان به پیشَش جان چه کار آید، مَگَر از بَهرِ قُربان را ۳ بُدَم بی‌عشقْ گُمراهی، دَرآمَد عشقْ ناگاهی بُدَم کوهی، شُدم کاهی، برایِ اسبِ سُلطان را ۴ اگر […]

  ۱ چه باشد گَر نگارینَم بگیرد دستِ من فردا ز روزَن سَر دَرآویزَد چو قُرصِ ماهِ خوش‌سیما ۲ دَرآیَد جان‌فَزایِ من گُشایَد دست و پایِ من که دستَم بَست و پایَم هَم کَفِ هِجْرانِ پابَرجا ۳ بِدو گویم به جانِ تو که بی‌تو ای حَیاتِ جان نه شادم می‌کُند عِشرَت نه مَستم می‌کُند صَهْبا […]

  ۱ گَر زان که نِه‌ای طالِب، جویَنده شوی با ما وَرْ زان که نِه‌ای مُطرب، گوینده شوی با ما ۲ گَر زان که تو قارونی، در عشقْ شوی مُفْلِس وَرْ زان که خداوندی، هم بَنده شوی با ما ۳ یک شمع از این مَجلس، صد شمع بِگیرانَد گَر مُرده‌یی وَرْ زنده، هم زنده شوی […]

  ۱ ای ساقیِ جانْ پُر کُن، آن ساغَرِ پیشین را آن راهزَنِ دل را، آن راه‌بُرِ دین را ۲ زان میْ که زِ دل خیزد، با روح دَرآمیزَد مَخْمور کُند جوشَش، مَر چَشمِ خدابین را ۳ آن باده‌ی انگوری، مَر اُمَّتِ عیسی را و این باده‌ی مَنصوری، مَر اُمَّتِ یاسین را ۴ خُم‌هاست از […]

  ۱ ای شاد که ما هستیم اَنْدَر غَمِ تو جانا هم مَحْرَمِ عشقِ تو هم مَحْرَمِ تو جانا ۲ هم ناظِرِ رویِ تو هم مَستِ سَبویِ تو هم شِسْته به نَظّاره بر طارَمِ تو جانا ۳ تو جانِ سُلَیمانی آرامْگَهِ جانی ای دیو و پَری شَیدا از خاتَمِ تو جانا ۴ ای بی‌خودیِ جان‌ها […]

  ۱ زِهی عشق زِهی عشق که ما راست خدایا چه نَغْزاست و چه خوب است چه زیباست خدایا ۲ چه گَرمیم چه گَرمیم ازین عشقِ چو خورشید چه پنهان و چه پنهان و چه پیداست خدایا ۳ زهی ماه زهی ماه زهی باده‌ی همراه که جان را و جهان را بیاراست خدایا ۴ زِهی […]

  ۱ جُمله یارانِ تو سَنگَنْد و تویی مرجَان چرا؟ آسْمان با جُملِگانْ جسم است و با تو جان چرا؟ ۲ چون تو آیی جُزوْ جُزوَم جُمله دَسْتَک می‌زنند چون تو رَفتی جُمله افتادند در اَفْغان چرا؟ ۳ با خیالت جُزوْ جُزوَم می‌شود خَندان لَبی می‌شود با دشمنِ تو مو به مو دندان چرا؟ ۴ […]

  ۱ بِرَوید ای حَریفان بِکَشید یار ما را به من آوَرید آخِر صَنَمِ گُریزپا را ۲ به تَرانه‌هایِ شیرین به بَهانه‌هایِ زَرّین بِکَشید سویِ خانه مَهِ خوبِ خوشْ لِقا را ۳ وَگَر او به وَعده گوید که دَمی دِگَر بیایم همه وَعده مَکْر باشد بِفَریبَد او شما را ۴ دَمِ سَختْ گرم دارد که […]

  ۱ رو تُرُش کُن که همه روتُرُشانَنْد این جا کور شو تا نَخوری از کَفِ هر کور عَصا ۲ لَنگ رو چون که دَرین کویْ همه لَنْگانَنْد لَته بر پایْ بِپیچ و کَژ و مَژ کُن سَر و پا ۳ زَعفَران بر رُخِ خود مال اگر مَه‌رویی رویِ خوب اَرْ بِنِمایی بِخوری زَخمِ قَفا […]

  ۱ از یکی آتش بَرآوَرْدم تو را در دِگَر آتش بِگُستَردم تو را ۲ از دلِ من زاده‌یی همچون سُخَن چون سُخَن آخِر فرو خورْدم تو را ۳ با مَنی وَزْ من نمی‌داری خَبَر جادُوَم من جادُوی کردم تو را ۴ تا نَیُفتَد بر جَمالَت چَشمِ بَد گوش مالیدم بِیازُردم تو را ۵ دایم […]

  ۱ چو اَنْدَرآید یارم، چه خوش بُوَد به خدا چو گیرد او به کنارم، چه خوش بُوَد به خدا ۲ چو شیر پَنْجه نَهَد بر شِکَسته آهویِ خویش که ای عزیز شکارم، چه خوش بُوَد به خدا ۳ گُریزپایِ رَهَش را کَشان کَشان بِبَرَند بر آسْمانِ چهارَم، چه خوش بُوَد به خدا ۴ بدان […]

  ۱ هیچ می‌دانی چه می‌گوید رَباب زَ اشْکِ چَشم و از جِگَرهایِ کباب؟ ۲ پوستی‌اَم دور مانده من زِ گوشت چون نَنالَم در فِراق و در عذاب؟ ۳ چوب هم گوید بُدَم من شاخِ سَبز زینِ من بِشْکَست و بِدْرید آن رِکاب ۴ ما غریبانِ فِراقیم ای شَهان بِشْنوید از ما اِلَی اللّهِ المَأب […]

  ۱ به جانِ تو که مَرو از میانِ کار، مَخُسب زِ عُمر یک شب کَم گیر و زنده دار، مَخُسب ۲ هزار شبْ تو برایِ هوایِ خود خُفتی یکی شبی چه شود از برایِ یار، مَخُسب ۳ برایِ یارِ لَطیفی که شب نمی‌خُسبَد موافِقَت کُن و دل را بِدو سِپار، مَخُسب ۴ بِتَرس ازان […]

  ۱ آن خواجه را از نیمْ‌شب، بیماریی پیدا شُده‌ست تا روز بر دیوارِ ما، بی‌خویشتن سَر می‌زده‌ست ۲ چَرخ و زمین گِریان شُده، وَزْ ناله‌اَش نالانْ شُده دَم‌هایِ او سوزان شُده، گویی که در آتشکده‌ست ۳ بیماریی دارد عَجَب، نی دَردِ سَر نی رَنجِ تَب چاره ندارد در زمین، کَزْ آسْمانَش آمده‌ست ۴ چون […]

  ۱ آن نَفَسی که باخودی، یارْ چو خار آیَدَت وان نَفَسی که بی‌خودی، یارْ چه کار آیَدَت ۲ آن نَفَسی که باخودی، خودْ تو شکارِ پَشِّه‌ای وان نَفَسی که بی‌خودی، پیلْ شکار آیَدَت ۳ آن نَفَسی که باخودی، بستۀ ابرِ غُصّه‌ای وان نَفَسی که بی‌خودی، مَهْ به کنار آیَدَت ۴ آن نَفَسی که باخودی، […]

  ۱ این خانه که پیوسته دَرو بانگِ چَغانه‌ست از خواجه بِپُرسید که این خانه چه خانه‌ست؟ ۲ این صورتِ بُت چیست، اگر خانه کعبه‌ست؟ وین نورِ خدا چیست، اگر دِیرِ مُغانه‌ست ۳ گنجی‌ست دَرین خانه که در کَوْن نگُنجَد این خانه و این خواجه همه فِعل و بَهانه‌ست ۴ بر خانه مَنِه دست که […]