غزل ۴ مولانا

۱	ای یوسُفِ خوش‌نامِ ما، خوش می‌رَوی بر بامِ ما	ای دَرشِکسته جامِ ما، ای بَردَریده دامِ ما
۲	ای نورِ ما، ای سورِ ما، ای دولتِ مَنصورِ ما	جوشی بِنِه در شورِ ما، تا میْ شود انگورِ ما
۳	ای دِلْبَر و مَقْصودِ ما، ای قِبله و مَعْبودِ ما	آتش زدی در عودِ ما، نَظّاره کُن در دودِ ما
۴	ای یارِ ما، عَیّارِ ما، دامِ دلِ خَمّارِ ما	پا وامَکَش از کارِ ما، بِسْتان گِرو دَستارِ ما
۵	در گِل بِمانْده پایِ دل، جان می‌دهمْ چه جایِ دل	وَزْ آتشِ سودایِ دل، ای وایِ دلْ، ای وایِ ما