غزل ۲۱۵ مولانا
| ۱ | من از کجا غَم و شادیِ این جهان زِ کجا | من از کجاغَمِ باران و ناودان زِ کجا | |
| ۲ | چرا به عالَمِ اصلیّ خویش وانَرَوَم؟ | دل از کجا و تماشایِ خاکْدان زِ کجا | |
| ۳ | چو خَر ندارم و خَربَنده نیستم ای جان | من از کجا غَمِ پالان و کودْبان زِ کجا | |
| ۴ | هزارساله گُذشتی زِ عقل و وَهْم و گُمان | تو از کجا و فُشاراتِ بَدگُمان زِ کجا | |
| ۵ | تو مُرغِ چارپَری تا بر آسْمان پَرّی | تو از کجا و رَهِ بام و نَردْبان زِ کجا | |
| ۶ | کسی تو را و تو کَس را به بُز نمی‌گیری | تو از کجا و هیاهایِ هر شَبان زِ کجا | |
| ۷ | هزار نَعْره زِ بالایِ آسْمان آمد | تو تَن زَنیّ و نَجویی که این فَغان زِ کجا؟ | |
| ۸ | چو آدمی به یکی مار شُد بُرون زِ بهشت | میان کَزْدُم و مارانْ تو را اَمان زِ کجا؟ | |
| ۹ | دِلا دِلا به سَرِرشته شو مَثَل بِشِنو | که آسْمان زِ کجایَست و ریسْمان زِ کجا | |
| ۱۰ | شرابِ خام بیار و به پُختگان دَردِهْ | من از کجا غَمِ هر خام قَلْتَبان زِ کجا | |
| ۱۱ | شرابخانه دَرآ و دَر از درون دَربَند | تو از کجا و بَد و نیکِ مردمان زِ کجا | |
| ۱۲ | طَمَع مَدار که عُمرِ تو را کَران باشد | صِفاتِ حَقّی و حَق را حَد و کَران زِ کجا | |
| ۱۳ | اَجَل قَفَص شِکَنَد مُرغ را نیازارَد | اَجَل کجا و پَرِ مُرغِ جاودان زِ کجا | |
| ۱۴ | خَموش باش که گفتی بَسیّ و کَس نَشِنید | که این دُهُل زِ چه بام است و این بیان زِ کجا |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
تعقیب
[…] […]
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!