غزل ۱۷۲ مولانا
| ۱ | در میانِ عاشقانْ عاقل مَبا | خاصه اَنْدَر عشقِ این لَعْلین قَبا | |
| ۲ | دور بادا عاقلان از عاشقان | دور بادا بویِ گُلْخُن از صَبا | |
| ۳ | گَر دَرآیَد عاقلی گو راه نیست | وَرْ دَرآیَد عاشقی صَد مَرحَبا | |
| ۴ | مَجِلسِ ایثار و عقلِ سَخت گیر؟ | صَرفه اَنْدَر عاشقی باشد وَبا | |
| ۵ | نَنْگ آیَد عشق را از نورِ عقل | بَد بُوَد پیری در ایّامِ صِبا | |
| ۶ | خانه بازآ عاشقا تو زوتَرَک | عُمرْ خود بی‌عاشقی باشد هَبا | |
| ۷ | جان نگیرد شَمسِ تبریزی به دست | دست بر دل نِهْ برون رَوْ قالَبا |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!