غزل ۱۴۰ مولانا
| ۱ | دَردِ ما را در جهان دَرمان مَبادا بی‌شما | مرگْ بادا بی‌شما و جان مَبادا بی‌شما | |
| ۲ | سینه‌هایِ عاشقان جُز از شما روشن مَباد | گُلْبُنِ جان‌هایِ ما خندان مَبادا بی‌شما | |
| ۳ | بِشْنو از ایمان که می‌گوید به آوازِ بلند | با دو زُلفِ کافِرَت کایْمان مَبادا بی‌شما | |
| ۴ | عقلْ سُلطانِ نَهان و آسْمان چون چَتْرِ او | تاج و تَخت و چَترِ این سُلطان مَبادا بی‌شما | |
| ۵ | عشق را دیدم میانِ عاشقان ساقی شُده | جانِ ما را دیدنِ ایشان مَبادا بی‌شما | |
| ۶ | جان‌هایِ مُرده را ای چون دَمِ عیسی شما | مُلْکِ مصر و یوسُفِ کَنْعان مَبادا بی‌شما | |
| ۷ | چون به نَقدِ عشقِ شَمسُ الدّینِ تبریزی خوشَم | رُخ چو زَر کردم بِگُفتم کان مَبادا بی‌شما |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!