غزل ۲۹۳۴ مولانا
۱ | گفتی شکار گیرم، رفتی شکار گشتی | گفتی قَرار یابم، خودْ بیقَرار گشتی | |
۲ | خِضْرت چرا نخوانم؟ کابِ حَیات خوردی | پیشَت چرا نَمیرم؟ چون یارِ یار گشتی | |
۳ | گِردَت چرا نَگَردم؟ چون خانهٔ خدایی | پایَت چرا نَبوسَم؟ چون پایدار گشتی | |
۴ | جامَت چرا نَنوشَم؟ چون ساقیِ وجودی | نُقلَت چرا نَچینیم؟ چون قَندبار گشتی | |
۵ | فاروقْ چون نباشی؟ چون از فِراق رَستی | صِدّیق چون نباشی؟ چون یارِ غار گشتی | |
۶ | اکنون تو شهریاری، کو را غُلام گشتی | اکنون شِگَرف و زَفتی، کَزْ غَمْ نِزار گشتی | |
۷ | هم گُلْشَنَش بِدیدی، صد گونه گُل بِچیدی | هم سُنبُلَش بِسودی، هم لاله زار گشتی | |
۸ | ای چَشمَش، اَللَّهْ اللَّهْ خود خُفته میزدی رَهْ | اکنون نَعوذُبِاللَّهْ، چون پُرخُمار گشتی | |
۹ | آن گَه فقیر بودی، بسْ خِرقهها رُبودی | پس وای بر فقیران، چون ذوالْفَقار گشتی | |
۱۰ | هین بیخِ مرگ بَرکَن، زیرا که نَفْخِ صوری | گَردن بِزَن خَزان را، چون نوبهار گشتی | |
۱۱ | از رَسْتخیز ایمِن، چون رَستْخیزِ نَقْدی | هم از حسابْ رَستی، چون بیشُمار گشتی | |
۱۲ | از نان شُدی تو فارغ، چون ماهیانِ دریا | وَزْ آبْ فارغی هم، چون سوسمار گشتی | |
۱۳ | ای جانِ چون فرشته، از نورِ حَق سِرِشته | هم زِ اخْتیار رَسته نَکْ اختیار گشتی | |
۱۴ | از کامِ نَفْسِ حسّی روزی دو سه بُریدی | هم دوست کامی اکنون، هم کامیار گشتی | |
۱۵ | غَم را شکار بودی، بیکِردگار بودی | چون گِردِ کار گشتی، باکِردگار گشتی | |
۱۶ | گَر خونِ خَلْق ریزی، وَرْ با فَلَک سِتیزی | عُذرت عِذار خواهد، چون گُلْ عِذار گشتی | |
۱۷ | نازت رَسَد، ازیرا زیبا و نازنینی | کِبْرَت رَسَد،هَمی زان چون از کِبار گشتی | |
۱۸ | باش از دُرِ مَعانی، در حَلقهٔ خَموشان | در گوشها اگر چه چون گوشوار گشتی |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!