غزل ۲۹۷۹ مولانا
| ۱ | هر روزْ بامْداد، طَلَب کارِ ما تویی | ما خوابْناک و دولتِ بیدارِ ما تویی | |
| ۲ | هر روز زان بَرآریْ ما را زِ کسب و کار | زیرا دُکان و مَکْسَبه و کارِ ما تویی | |
| ۳ | دُکّان چرا رَویم؟ که کان و دُکانْ تویی | بازار چون رَویم؟ که بازارِ ما تویی | |
| ۴ | زان دِلْخوشیم و شاد، که جانْ بَخشِ ما تویی | زان سَرخوشیم و مَست، که دَستارِ ما تویی | |
| ۵ | ما خُمْره کِی نَهیم پُر از سیم، چون بَخیل | ما خُمْره بِشْکَنیم، چو خَمّارِ ما تویی | |
| ۶ | طوطی غذا شُدیم، که تو کانِ شِکَّری | بُلبُل نَوا شُدیم، که گُلْزارِ ما تویی | |
| ۷ | زان هَمچو گُلْشَنیم، که داری تو صد بهار | زان سینه روشَنیم، که دِلْدارِ ما تویی | |
| ۸ | در بَحْرِ تو، زِ کَشتی بی‌دست و پاتَریم | آواز و رَقص و جُنبش و رفتارِ ما تویی | |
| ۹ | هر چاره گَر که هست، نه سرمایه دارِ توست؟ | از جُمله چاره باشد، ناچارِ ما تویی | |
| ۱۰ | دل را هر آنچه بود از آن‌ها دِلَش گرفت | تا گفته‌یی به دل که گرفتارِ ما تویی | |
| ۱۱ | گَهْ گَهْ گُمان بَریم که این جُمله فِعْلِ ماست | این هم زِ توست، مایهٔ پِنْدارِ ما تویی | |
| ۱۲ | چیزی نمی‌کَشیم، که ما را تو می‌کَشی | چیزی نمی‌خَریم، خریدارِ ما تویی | |
| ۱۳ | از گفتْ توبه کردم، ای شَه گواه باش | بی گفت و ناله، عالِمِ اسرارِ ما تویی | |
| ۱۴ | ای شَمسِ حَقِّ مَفْخَرِ تبریز شَمسِ دین | خود آفتابِ گُنبَدِ دَوّارِ ما تویی |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!