غزل ۳۲۰۱ مولانا
| ۱ | یا ساقِیَ الحَیّ، اِسْمَع سُوالی | اُنْشُدْ فُوادی، وَاخْبِرْ بِحالِ | |
| ۲ | قالو تَسَلّیٰ، حاشا وَ کَلّٰا | عِشقٌ تَجَلّیٰ مِنْ ذِی الْجَلالِ | |
| ۳ | اَلْعِشْقُ فَنّی، وَالشَّوْقُ دَنّی | وَالْخَمْرُ مِنّی، وَالسُّکْرُ حالی | |
| ۴ | عِشْقُ وَجیهی، بَحْرٌ یَلیهِ | وَالْحُوتُ فیهِ رُوحُ الرِّجالِ | |
| ۵ | اَنْتُمْ شِفایی، اَنْتُمْ دَوایی | اَنْتُمْ رَجایی، اَنْتُمْ کَمالی | |
| ۶ | اَلْفَخُّ کامِنْ، وَالْعِشْقُ آمِنْ | وَالرَّبُّ ضامِنْ، کَیْ لاتُبالی | |
| ۷ | عِشْقٌ مُؤَبَّد، قَتْلی تَعَمَّدْ | وَ اَنا مُعَوَّدْ، بَأْسَ النِّزالِ | |
| ۸ | گفتم که ما را هنگامه بِنْما | گفت اینک امّا، تو در جَوالی | |
| ۹ | بِدْران جَوال و سَر را بُرون کُن | تا خود بِبینی کَنْدَر وِصالی | |
| ۱۰ | اَنْدَر رَه جان پا را مَرَنْجان | زیرا هُمایی، با پَرّ و بالی | |
| ۱۱ | گفتم که عاشقْ بینَد مُرافِق؟ | گفتا که لالا اِنْ کانَ سالی | |
| ۱۲ | گفتم که بُکْشی تو بی‌گُنَه را | گفتا کَذا هُواَلْوَصْلُ غالی | |
| ۱۳ | گفتم چه نوشَم زان شَهْد؟ گفتا | مومَتْ نباشد هان، تا نَمالی | |
| ۱۴ | اَنْعِمْ صَباحًا، وَاطْلُبْ رَباحًا | وَابْسُطْ جَناحًا فَالْقَصْرُ عالی | |
| ۱۵ | می نال چون نا، خوش هم نِشینا | حَقّ است بینا، هر چون که نالی | |
| ۱۶ | اِنّا وَجَدْنا دُرًّا، فَقَدْنا | لَمَّا وَلَجْنا، مَوجَ اللَّیالی | |
| ۱۷ | می‌گَرد شب‌ها، گِردِ طَلَب‌ها | تا پیشَت آید نیکو سِگالی | |
| ۱۸ | می‌گَرد شب در، مانندِ اَخْتَر | اِنَّ اللَّیالی بَحْرُاللَّلآلی | |
| ۱۹ | دارم رَسولی، امّا مَلولی | یارَبِّ خَلِّصْ، عَنْ ذِی الْمَلالِ | |
| ۲۰ | عِنْدی شَرابٌ لَوْذُقْتَ مِنْهُ | بس شیرگیری، گرچه شُغالی | |
| ۲۱ | دَرکَش چو اَفْیون، وارَهْ تو اکنون | گَهْ در جوابی، گَهْ در سوالی | |
| ۲۲ | من سخت مَستَم، بی‌خود خوشَسْتَم | یا مَنْ تَلُمْنی، لَمْ تَدْرِ حالی | |
| ۲۳ | جانا فُرود آ، از بامِ بالا | وَانْعِمْ بِوَصْلٍ، فَالْبَیْتُ خالی | |
| ۲۴ | گفتم که بِشْنو، رَمزی زِ بَنده | گفتا که اُسْکُتْ یا ذَاالْمَقالِ | |
| ۲۵ | گفتم خَموشی صَعْب است گفتا | یا ذَاالْمَقالِ، صِرْذَاالْمَعالی | |
| ۲۶ | کَس نیست مَحْرَم، کوتاه کُن دَم | وَاللّهُ اَعْلَمْ، وَاللّهُ تالی |
درود بر شما
متوجه هستم چه کار بزرگ و پرمشقتی را انجام داده اید، اجرتان با خدای مولانا و شمس…
برای عوام پسندیده بود که معانی ابیات نوشته شود.
بنده که لذت می برم.
بی نهایت سپاس
درود به شما و سپاس از ابراز لطفتان. شرح برخی از اشعار نوشته شده است. برای پیدا کردن اشعاری که شرح دارند به بخش “نحوه استفاده از سایت” در صفحه اصلی مراجعه شود.