مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۱۰۲ – جواب گفتن خر روباه را که توکل بهترین کسب‌هاست کی هر کسبی محتاجست به توکل کی ای خدا این کار مرا راست آر و دعا متضمن توکل‌ست و توکل کسبی است که به هیچ کسبی دیگر محتاج نیست الی آخره
| ۲۴۲۶ | گفت من بِهْ از تَوکُّل بر رَبی | می‌نَدانَم در دو عالَمْ مَکْسَبی | |
| ۲۴۲۷ | کَسْبِ شُکرَش را نمی‌دانم نَدید | تا کَشَد شُکرِ خدا رِزْق و مَزید | |
| ۲۴۲۸ | بَحثَشان بسیار شُد اَنْدَر خِطاب | مانْده گشتند از سؤال و از جواب | |
| ۲۴۲۹ | بَعد از آن گُفتَش بِدان در مَمْلکَه | نَهْیِ لا تُلْقوا بِایْدی تَهْلُکَه | |
| ۲۴۳۰ | صَبر در صَحرایِ خُشک و سَنگلاخ | اَحْمَقی باشد، جهانِ حَقْ فَراخ | |
| ۲۴۳۱ | نَقل کُن زین‌جا به سویِ مَرغْزار | می‌چَر آن جا سَبزه گِردِ جویبار | |
| ۲۴۳۲ | مَرغْزاری سَبزْ مانندِ جِنان | سَبزه رُسته اَنْدَر آن جا تا میان | |
| ۲۴۳۳ | خُرَّم آن حیوان که او آن جا شود | اُشْتُر اَنْدَر سَبزه ناپیدا شود | |
| ۲۴۳۴ | هر طَرَف در وِیْ یکی چَشمه‌یْ رَوان | اَنْدَرو حیوانْ مُرَفّه در اَمان | |
| ۲۴۳۵ | از خَری او را نمی‌گفت ای لَعین | تو از آن‌جایی چرا زاری چُنین؟ | |
| ۲۴۳۶ | کو نَشاط و فَربهیّ و فَرِّ تو؟ | چیست این لاغَرتَنِ مُضْطَرِّ تو؟ | |
| ۲۴۳۷ | شَرح روضه گَر دروغ و زور نیست | پَس چرا چَشمَت ازو مَخْمور نیست؟ | |
| ۲۴۳۸ | این گَداچَشمیّ و این نادیدگی | از گدایی توست نَز بَگْلَربَگی | |
| ۲۴۳۹ | چون زِ چَشمه آمدی چونی تو خُشک؟ | وَرْ تو نافِ آهویی، کو بویِ مُشک؟ | |
| ۲۴۴۰ | زان که می‌گوییّ و شَرحَش می‌کُنی | چون نِشانی در تو نامَد ای سَنی؟ |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!