مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۱۷۲ – بَیانِ آن که نَحنُ قَسَمْنا که یکی را شَهْوت و قُوَّتِ خَران دَهَد و یکی را کیاست و قُوَّتِ اَنْبیا و فرشتگان دَهَد. سَر زِ هوا تافتن از سَروَری‌ست تَرکِ هوا قُوَّتِ پیغامبری‌ست تُخْم‌هایی که شَهْوتی نَبُوَد بَرِ آن جُز قیامَتی نَبُوَد

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه *

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.