مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۶۳ – رَسیدنِ خرگوش به شیر
| ۱۱۵۵ | شیر اَنْدَر آتش و در خشم و شور | دید کان خرگوش می‌آید زِ دور | |
| ۱۱۵۶ | می‌دَوَد بی‌دَهْشَت و گُستاخْ او | خشمگین و تُند و تیز و تُرْش‌رو | |
| ۱۱۵۷ | کَزْ شِکَسته آمدنْ تُهمَت بُوَد | وَزْ دلیری، دَفْعِ هر رَیْبَت بُوَد | |
| ۱۱۵۸ | چون رسید او پیش‌تَر نزدیکِ صَف | بانگ بَرزَد شیر های ای ناخَلَف | |
| ۱۱۵۹ | من که پیلان را زِ هم بِدْریده‌ام | من که گوشِ شیرِ نَر مالیده‌ام | |
| ۱۱۶۰ | نیمْ خرگوشی کِه باشد که چُنین | اَمرِ ما را اَفْکَنَد او بر زمین؟ | |
| ۱۱۶۱ | تَرکِ خوابِ غَفلَتِ خرگوش کُن | غُرِّۀ این شیر ای خَر، گوش کُن |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!