مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۵۶ – ذِکْرِ دانشِ خَرگوش و بَیانِ فَضیلَت و مَنافعِ دانستن
| ۱۰۳۲ | این سُخَن پایان ندارد، هوش‌دار | گوشْ سویِ قِصّۀ خرگوش دار | |
| ۱۰۳۳ | گوشِ خَر بِفْروش و دیگر گوشْ خَر | کین سُخَن را دَر نیابَد گوشِ خَر | |
| ۱۰۳۴ | رو تو روبَهْ بازیِ خرگوش بین | مَکْر و شیراَنْدازیِ خرگوش بین | |
| ۱۰۳۵ | خاتَمِ مُلْکِ سُلیمان است عِلْم | جُمله عالَم صورت و جان است عِلْم | |
| ۱۰۳۶ | آدمی را زین هُنر بیچاره گشت | خَلْقِ دریاها و خَلْقِ کوه و دشت | |
| ۱۰۳۷ | زو پَلَنگ و شیرْ تَرسان هَمچو موش | زو نَهَنگ و بَحْر در صَفرا و جوش | |
| ۱۰۳۸ | زو پَریّ و دیوْ ساحِل‌ها گرفت | هر یکی در جایِ پنهانْ جا گرفت | |
| ۱۰۳۹ | آدمی را دُشمنِ پنهانْ بَسی‌ست | آدمیِّ با حَذَر عاقِلْ کسی‌ست | |
| ۱۰۴۰ | خَلْقِ پنهان، زِشتَشان و خوبَشان | می‌زَنَد در دل به هر دَمْ کوبَشان | |
| ۱۰۴۱ | بَهرِ غُسل اَرْ دَر رَوی در جویبار | بر تو آسیبی زَنَد در آبْ خار | |
| ۱۰۴۲ | گَر چه پنهانْ خارْ در آب است پَست | چون که در تو می‌خَلَد دانی که هست | |
| ۱۰۴۳ | خارْخارِ وَحی‌ها و وَسوَسه | از هزاران کَس بُوَد، نی یک‌کَسه | |
| ۱۰۴۴ | باش تا حِس‌هایِ تو مُبْدَل شود | تا بِبینی‌شان و مُشکل حَل شود | |
| ۱۰۴۵ | تا سُخن‌هایِ کیان رَد کرده‌یی؟ | تا کیان را سَروَرِ خَود کرده‌یی؟ |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!