مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۷۶ – تَفسیرِ رَجَعْنا مِنَ الْجِهادِ الْاَصْغَرِ اِلَی‌الْجِهادِ الْاَکْبَرِ
| ۱۳۷۸ | ای شَهان کُشتیم ما خَصْمِ بُرون | مانْد خَصْمی زو بَتَر در اَنْدَرون | |
| ۱۳۷۹ | کُشتنِ این، کارِ عقل و هوش نیست | شیرِ باطِنْ سُخْرۀ خرگوش نیست | |
| ۱۳۸۰ | دوزخ است این نَفْس و دوزخْ اَژدَهاست | کو به دریاها نگردد کَمّ و کاست | |
| ۱۳۸۱ | هفت دریا را دَرآشامَد هنوز | کَم نگردد سوزشِ آن خَلْق‌سوز | |
| ۱۳۸۲ | سَنگ‌ها و کافِرانِ سنگْ‌دل | اَنْدَر آیند اَنْدَرو زار و خَجِل | |
| ۱۳۸۳ | هم نگردد ساکِن از چندین غذا | تا زِ حَق آید مَر او را این نِدا | |
| ۱۳۸۴ | سیر گشتی سیر؟ گوید نه، هنوز | اینْت آتش، اینْت تابِش، اینْت سوز | |
| ۱۳۸۵ | عالَمی را لُقمه کرد و دَرکَشید | مَعْده‌اَش نَعْره زنان هَلْ مِنْ مَزید | |
| ۱۳۸۶ | حَقْ قَدَم بر وِیْ نَهَد از لامَکان | آن‌گَهْ او ساکِن شود از کُنْ فَکان | |
| ۱۳۸۷ | چون که جُزوِ دوزخ است این نَفْسِ ما | طَبْعِ کُل دارد همیشه جُزوها | |
| ۱۳۸۸ | این قَدَم حَق را بُوَد کو را کُشَد | غیرِ حَقْ خود کی کَمانِ او کَشَد؟ | |
| ۱۳۸۹ | در کَمانْ نَنْهَند اِلا تیرِ راست | این کَمان را باژگونْ کَژْ تیرهاست | |
| ۱۳۹۰ | راست شو چون تیر و وارَهْ از کَمان | کَزْ کَمان هر راست بِجْهَد بی‌گُمان | |
| ۱۳۹۱ | چون که وا گشتم زِ پیکارِ بُرون | رویْ آوَرْدم به پیکارِ دَرون | |
| ۱۳۹۲ | قَدْ رَجَعْنا مِنْ جِهادِ الْاصْغَریم | با نَبی اَنْدَر جِهادِ اَکْبَریم | |
| ۱۳۹۳ | قُوَّت از حَق خواهم و توفیق و لاف | تا به سوزن بَر کَنم این کوهِ قاف | |
| ۱۳۹۴ | سَهْلْ شیری دان که صَف‌ها بِشْکَند | شیرْ آن است آنْ که خود را بِشْکَند |
تعقیب
[…] در کنوز الحقایق نیامده و مولانا این حدیث را در مثنوی (دفتر اوّل بخش ۷۶) عنوان کرده و شرح و تفسیری سخت مستوفی و دلکش و مؤثّر […]
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!