مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۱۳۰ – باز آمدنِ زنِ جوحی به مَحْکَمهٔ قاضی سالِ دوم بر امیدِ وظیفهٔ پارسال و شناختنِ قاضی او را اِلی اِتْمامِهِ
| ۴۵۶۶ | بَعدِ سالی باز جوحی از مِحَن | رو به زن کرد و بِگُفت ای چُست زن | |
| ۴۵۶۷ | آن وظیفه‌یْ پار را تَجدید کُن | پیشِ قاضی از گِلِه‌یْ من گو سُخُن | |
| ۴۵۶۸ | زن بَرِ قاضی دَرآمَد با زنان | مَر زنی را کرد آن زن تَرجُمان | |
| ۴۵۶۹ | تا بِنَشْناسَد زِ گفتن قاضی اَش | یاد نایَد از بَلایِ ماضی اَش | |
| ۴۵۷۰ | هست فِتْنه غَمْرهٔ غَمّاز زن | لیک آن صدتو شود ز آوازِ زن | |
| ۴۵۷۱ | چون نمی‌توانست آوازی فَراشت | غَمْزهٔ تنهایِ زن سودی نداشت | |
| ۴۵۷۲ | گفت قاضی رو تو خَصمَت را بیار | تا دَهَم کارِ تورا با او قَرار | |
| ۴۵۷۳ | جوحی آمد قاضی‌اَش نَشْناخت زود | کو به وَقتِ لُقْیه در صندوق بود | |
| ۴۵۷۴ | زو شنیده بود آواز از بُرون | در شِریّ و بَیْع و در نَقْص و فُزون | |
| ۴۵۷۵ | گفت نَفْقه‌یْ زن چرا نَدْهی تمام؟ | گفت از جانْ شَرع را هستم غُلام | |
| ۴۵۷۶ | لیک اگر میرَم ندارم من کفَن | مُفْلِسِ این لِعْبَم و شش پنج زن | |
| ۴۵۷۷ | زین سُخَن قاضی مگر بِشْناختَش | یاد آوَرْد آن دَغَل وان باخْتَش | |
| ۴۵۷۸ | گفت آن شش پنج با من باختی | پار اَنْدَر شِشدَرَم اَنْداختی | |
| ۴۵۷۹ | نوبَتِ من رفت اِمْسال آن قِمار | با دِگَر کَس باز دست از من بِدار | |
| ۴۵۸۰ | از شش و از پنج عارف گشت فَرد | مُحْتَرز گشته‌ست زین شش پنجِ نَرد | |
| ۴۵۸۱ | رَسْت او از پنج حِسّ و شش جِهَت | از وَرایِ آن همه کرد آگَهَت | |
| ۴۵۸۲ | شُد اِشاراتَش اِشاراتِ اَزَل | جَاوَزَ الاَوْهامَ طُرًّا وَ اعْتَزَل | |
| ۴۵۸۳ | زین چَهِ شش گوشه گَر نَبْوَد بُرون | چون بَرآرَد یوسُفی را از دَرون؟ | |
| ۴۵۸۴ | واردی بالایِ چرخِ بی سُتُن | جسمِ او چون دَلْو در چَهْ چاره کُن | |
| ۴۵۸۵ | یوسُفان چَنگال در دَلْوَش زده | رَسْته از چاه و شَهِ مصری شُده | |
| ۴۵۸۶ | دَلْوهایِ دیگر از چَهْ آبْ‌جو | دَلْو او فارغ زِ آب اَصْحاب‌جو | |
| ۴۵۸۷ | دَلْوها غَوّاص آب از بَهْرِ قوت | دَلْوِ او قوت و حیاتِ جانِ حوت | |
| ۴۵۸۸ | دَلْوها وابَستهٔ چَرخِ بلند | دَلْوِ او در اِصْبَعَیْنِ زورمَند | |
| ۴۵۸۹ | دَلْوِ چه و حَبْلِ چه و چَرخِ چی؟ | این مِثالِ بَس رَکیک است ای اِچی | |
| ۴۵۹۰ | از کجا آرَم مِثالی بی‌شِکَست؟ | کُفوِ آن نه آید و نه آمده‌ست | |
| ۴۵۹۱ | صد هزاران مَردْ پنهان در یکی | صد کَمان و تیرْ دَرْجِ ناوَکی | |
| ۴۵۹۲ | ما رَمْیَتَ اِذْ رَمَیْتی فِتْنه‌یی | صد هزاران خَرمَن اَنْدَر حَفْنه‌یی | |
| ۴۵۹۳ | آفتابی در یکی ذَرّه نَهان | ناگهان آن ذَرّه بُگْشایَد دَهان | |
| ۴۵۹۴ | ذَرّه ذَرّه گردد اَفْلاک و زمین | پیشِ آن خورشید چون جَست از کَمین | |
| ۴۵۹۵ | این چُنین جانی چه دَرخورْدِ تَن است؟ | هین بِشو ای تَن ازین جان هر دو دست | |
| ۴۵۹۶ | ای تَنِ گشته وُثاقِ جانْ بَس است | چند تانَد بَحْر درمَشکی نِشَست؟ | |
| ۴۵۹۷ | ای هزاران جِبْرئیل اَنْدَر بَشَر | ای مَسیحانِ نَهان در جَوْفِ خَر | |
| ۴۵۹۸ | ای هزاران کعبه پنهان در کَنیس | ای غَلَط اَنْدازِ عِفْریت و بِلیس | |
| ۴۵۹۹ | سَجده‌گاهِ لامکانی در مکان | مَرِ بِلیسان را زِ تو ویران دُکان | |
| ۴۶۰۰ | که چرا من خِدمَتِ این طین کُنم؟ | صورتی را من لَقَب چون دین کُنم؟ | |
| ۴۶۰۱ | نیست صورت چَشم را نیکو بِمال | تا بِبینی شَعْشَعه‌یْ نورِ جَلال |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!