رباعی ۷ مولانا

 

افسوس که بیگاه شُد و ما شَیدا در دریائی، کِناره‌اَش ناپیدا
کَشتیّ و شب و غَمام و ما می‌رانیم در بَحرِ خدا، به فَضْل و توفیقِ خدا

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *